Rozmaitości

Od kiedy rozpoczęłyśmy z Laurą przygodę z nianią czas jakby jeszcze bardziej przyspieszył. Rano ledwo się obudzimy i zjemy śniadanie, wyjeżdżamy. Na siłowni zanim się obejrzę mija godzinka i już czas się zbierać. Potem przyjeżdżamy z Laurą do domu, jest pora na laurową drzemkę. Następnie gotowanie obiadu, troszkę zabawy i już H. jest z powrotem w domu, czyli mamy wieczór. Ale wiecie co? Fajny jest ten pęd :)

Od poniedziałku Laura zostaje u niani pełne dwie godziny. Powtarzamy z nianią ten sam motyw, w którym zaraz w drzwiach oddaję Orzeszka niani i się ewakuuję. W poniedziałek Laura nawet się za mną nie obejrzała, a gdy wróciłam po nią była tak zajęta zabawą, że dopiero po chwili wyjrzała na korytarz kto przyszedł. Wczoraj chyba jednak był drobny kryzys. W drzwiach na widok pani Ani Laura zrobiła "yyyyyy" i już tak chętnie do niani na rączki nie poszła. Potem podobno się rozkręciła i płaczu nie było, ale kilka razy podchodziła podobno do drzwi wejściowych. Zwalam to też trochę na to, że była już o tej porze śpiąca. Wczoraj obudziła się jak na nią dość wcześnie, bo kilka minut po 7. Do niani jedziemy dopiero o 9:30, odbieram ją po 2h i wtedy Laura pada mi już w aucie, a droga do domu to niecałe 10 minut. Wczoraj zasnęła tuż przed wjazdem do garażu i to tak twardo, że nie obudziło jej nawet wyciąganie z auta. Muszę chyba w takich dniach, w których Laurencja budzi się wcześniej przyspieszyć wyjazd do niani. Na szczęście pani Ania jest elastyczna, więc nie powinno być problemu.

Ciekawe jesteście jak sobie radzę na siłowni? Pochwalę się, że owszem, radzę sobie :D Po poniedzialkowych wygibasach już wieczorem czułam niezłe zakwasy. Postanowiłam jednak nie odpuszczać i dzisiaj poszłam za ciosem. Po rozgrzaniu mięśni nie czułam już bólu. Podoba mi się na tej siłowni, bo o tej porze jest tam naprawdę niewiele osób. Wczoraj razem ze mną była nas tylko czwórka. Dzisiaj co prawda osób było znacznie więcej, ale dość szybko się rozproszyli i znów pozostały jednostki. Dobrałam sobie też trening na zdrowy kręgosłup, dwa razy w tygodniu. Na bóle kręgosłupa narzekam od zawsze, ale głównie chodziło mi o to by wprowadzić jakieś urozmaicenie. Fajne jest też to, że przejazd od niani do siłowni, a potem prysznic, toaleta i powrót nie zajmują mi dużo czasu, mogę więc spokojnie ćwiczyć pełną godzinę, a nawet ciut dłużej i potem zawsze mam jeszcze czas by zrobić drobne zakupy i przez telefon nadrobić pilne tłumaczenia. Naprawdę super jest mieć ten czas dla siebie, niania to była dobra decyzja. 

Laura w ubiegły weekend trochę nas wystraszyła, bo ni stąd ni z owąd zaczęła trochę za często kichać. Już się wkurzałam, że jeszcze nie zdążyłyśmy rozkręcić się z żłobkiem a tu już pierwsze choróbsko, poza tym dopiero co pozbyłyśmy się kataru! Na szczęście kichanie zniknęło tak samo nagle jak się pojawiło. 

Jeszcze ku pamięci, w weekend zaliczyłam pierwszą awanturę o pierwszeństwo w kolejce, które przysługiwało nam ze względu na Laurencję :D Sytacja miała miejsce w Auchan - to nasz najbliższy większy supermarket. Musiałam uzupełnić laurową wyprawkę do niani - ręcznik, plastikowy kubeczek i te sprawy. Z racji, że była to sobota w sklepie szalały dzikie tłumy. Gdy dotarliśmy do kas, Laura była już porządnie znudzona. A tam kolejki takie, że miałam ochotę złapać się za głowę - przy każdej kasie po mniej więcej 20 osób. H. wyczaił kasę dla uprzywilejowanych - ciężarnych, rodzin z dziećmi i inwalidów. Postanowiłam więc pierwszy raz w życiu skorzystać na fakcie posiadania dziecka ;P Możecie się domyślić jak się to skończyło :) Początkowo miałam ochotę przeprosić wszystkich w kolejce i uderzyć do kasy, szybko jednak stwierdziłam, że z pewnością od razu mnie zlinczują. Podchodząc od razu do kasjerki pewnie zachowałam się trochę niegrzecznie, ale wierzcie mi, przemawiał przeze mnie instykt samozachowawczy.  Kasjerce szybko wytłumaczyłam, że jestem ze zmęczonym dzieckiem, zakupów mamy naprawdę niewiele i chcielibyśmy prosić by skasowała nas bez kolejki. Na to kasjerka - kobita pi razy oko lat 50 - patrzy na mnie z politowaniem i pyta w jakim wieku mam to dziecko. Zanim zdążyłam odpowiedzieć baba stojąca przede mną, która była następna w kolejce mówi z irytacją, że duże. Krew mi się zagotowała i już chciałam jej odpowiedzieć, że pewnie, jest tak duże, że ze spokojem spakuje jej zakupy, ale postanowiłam się opanować będąc pewna, że kasjerka stanie na wysokości zadania. O ja naiwna... Kasjerka uśmiechnęła się złośliwie i odpowiedziała mi z udawanym sarkazmem, że owszem, jest to kasa uprzywilejowana, ale dla kobiet "z brzuszkiem" i dla "malutkich dzieci, jeżdżących w gondolce, tak jak widać na tabliczce nad kasą". Taka odpowiedź podziałała na mnie jak płachta na byka. Postanowiłam jednak nie wchodzić w niepotrzebne dyskusje z głupią babą, zarządałam więc natychmiast by wezwała menadżera. Spokojnie bym na niego poczekała, ale kobieta z kolejki przede mną nie potrafiła się powstrzymać od komentarzy jaka bezczelna jestem. Cała kolejka wrzała, normalnie dreszczyk emocji. Gdy przyszła menadżerka szybko wytłumaczyłam o co chodzi i ta przyznała mi rację. Ha! Nie zdążyłam jednak zatriumfować, bo kobieta-komentatorka nagle wyciągnęła z portfela - tu uwaga - legitymację inwalidzką (!) i powiedziała, że ona jest ciężko chora i nie będzie mi miejsca ustępować. Bez zająknięcia odpowiedziałam, że nie ma sprawy, będę tuż za nią. Menadżerka potwierdziła taką kolejność, odwróciła się na pięcie i zwiała (zapewne od szumów dochodzących z ogona kolejki :]). Nie potrafiłam się jednak powstrzymać od komentarza w stronę kasjerki, że następnym razem, gdy podejdzie do niej rodzina z dzieckiem ma się powstrzymać od głupkowatych komenatrzy i niech lepiej zapozna się z zasadami panującymi u jej pracodawcy. Kobieta przede mną nie przestawała jednak komenatować, jaka bezczelna jestem, że dziecko mam już duże i że może poczekać. Nie mogąc się powstrzymać odpowiedziałam jej, że ona jak na inwalidkę wygląda zaskakująco dobrze i skoro tak świetnie się czuje niech zasuwa do innej kasy, dla zwykłych klientów. Mówię Wam, normalnie afera! To jednak jeszcze nie koniec :) Nie wiem czy u Was też tak jest, ale tu w Auchan kasjerki same pakują zakupy do toreb. Nasza kasjerka postanowiła się chyba na mnie zemścić, bo gdy zaczęła kasować nasze zakupy rzuciła mi torebką. Oooooo! Natychmiast jej ją oddałam i powiedziałam "Proszę, pani pakuje". Taką bezczelność jednak nie mogłam podarować. Postanowiliśmy zgłosić więc całe zdarzenie do Obsługi Klienta. Było nam trochę głupio, gdy zobaczyliśmy, że zostaniemy obsłużeni przez tą samą dziewczynę, której skarżyliśmy się zaledwie tydzień temu :) Wtedy to H. został pokrzywdzony. Było gorąco, więc nasze kurtki wrzuciliśmy do sklepowego wózka. Czekając w kolejce do kasy, przypomniałam sobie, że muszę jeszcze skoczyć do apteki. Zostawiłyśmy wiec H. samego w kolejce i pobiegłyśmy z Laurą do apteki. Okazało się, że gdy nas nie było kasjerka okropnie opryskliwym tonem "zdziwiła się" co to H. ma w wózku tyle tych kurtek i kazała mu je wyciągać, a potem sprawdzała czy nic w nich nie schował. Wtedy też szlag mnie trafił i poinformowałam o wszystkim Obsługę Klienta, choć nie wiem czy to coś dalo, bo nie wiem czym się ta kasjerka sugerowała - cudzoziemskim wyglądem H.? Matko Bosko, co to się w tym kraju dzieje... Niedługo zacznę się obawiać, że podczas zakupów jakiś nadgorliwy obywatel na widok H. wezwie Straż Graniczną, bo może to jakiś Syryjczyk jak pewien pan z Opola.... Tak czy inaczej, dziewczyna przeprosiła nas za zdarzenie i śmiała się, gdy zapewniliśmy, że my naprawdę nie jesteśmy tacy przewrażliwieni, tylko chyba jakiś pech nas w tym sklepie prześladuje... Ludzie z kolejki to już osobna historia, jacy są Polacy dobrze wiemy, ale od swoich pracowników powinni jednak wymagać przestrzegania pewnych zasad. Limitu wieku dziecka w takich kasach nie ma - tyle udało nam się dowiedzieć.

Także, pierwszą kłótnię mam w Polandii zaliczoną, a jakże!

Poza tym, czy u Was też dzisiaj pada śnieg? U nas powrót zimy, a jednak. Laura dzisiaj na widok niani uderzyła w lekki płacz, ale gdy tylko zamknęłam drzwi się uspokoiła (stałam i słyszałam :)). Więcej płaczu podobno nie było (ufff...). Trochę się jednak zirytowałam, gdy odbierając córkę niania ostrzegła mnie, że mam uważać na butki, bo ma zabłocone, bo dzieci wyszły do ogródka. No kurde! W takie zimno! Tak naprawdę to nie mam nic przeciwko wychodzeniu dzieci na dwór, ale nie da rady ubrać dziecko tak by nie zmarzło na dworze i nie spociło się w mieszkaniu. Ja ubieram Laurę tak by było jej dobrze w pomieszczeniu. Pani Ania na szczęcie dodała trochę z wyrzutem, że wyszli i od razu wrócili do środka, bo okazało się, że jest za zimno. No helloooł! U nas dzisiaj śnieg pada. Jutro spakuję Laurze do plecaka polarkowe spodnie i powiem, żeby je jej ubrała w razie wyjścia, ale butków nie będę już przecież kupowała zimowych :S Kurde, niech już będzie wiosna, a problem sam się rozwiąże.