Poproszę sukienkę

Miało być napisane wczoraj ku pamięci, ale Kuchenne Rewolucje okazały się bardziej kuszące po całym dniu spędzonym z dziecięciem w domu. Tak, pogoda skutecznie uniemożliwia nam wyjście na normalny spacer. Albo pada, albo zaraz będzie padać. I wiecie co? Gdyby nie to, że Laurze na pewno służą spacery i w ogóle fajnie jest sobie z nią tak pospacerować, to wcale bym nie narzekała. Lubię ten polski majowy deszcz. Rozglądam się dookoła i nie mogę się napatrzeć na tą soczystą zieleń. Rany, jak brakowało mi tego w Turcji! Burze też lubię i gdyby nie fakt, że pioruny budzą mi dziecko to zamawiałabym je sobie co noc :) No a zapach ziemi po deszczu to już prawdziwy rarytas. Otwieram okno i mocno się nim zaciągam. No, ale nie o tym miało być.

Kwintesencja polskiej pogody w maju. Jednego dnia ponad 20 stopni...

... drugiego 10.

Oto wczoraj przewalamy się z córcią na łóżku, matka małpuje, rozśmiesza maleństwo, które co chwilę rechocze i nagle widzę ją! W rozdziawionej paszczy widzę pierwszą perełkę! Szanowni Państwo, idzie lewa górna dwójeczka!

To by tłumaczyło wiele zmian jakie zaobserwowałam ostatnio u mojej córci.

Przede wszystkim rzuca mi się gryzoń na wszystko. Bawimy się zabawkami, wszystko jest ok, nagle Laura zauważa w pobliżu moją rękę. I jak się nie rzuci na nią by szybko zatopić w niej szczerbate dziąsła! :) 

Popłakuje przez sen. Słyszę płacz, zrywam się z łóżka/odrywam się od garów/prasowania/komputera i lecę do niej, patrzę... a ona sobie smacznie śpi. O co kaman???

Ze spraw fizjologicznych (mam nadzieję, że kiedyś mi córcia wybaczy ten ekshibicjonizm...) jest zatwardzenie :-]

Córcia nasza z dnia na dzień polubiła leżenie na brzuszku do tego stopnia, że teraz tylko w tej pozycji zasypia. Wszystko byłoby ok, gdyby nie to, że nie zawsze jeszcze umie się obrócić z powrotem na plecy, a zakleszczona, natychmiast się wybudza. Średnio więc nam to odpowiada :-] Próbujemy obrócić ją na plecy, gdy już wydaje się być pogrążona w letargu, ale najczęściej Laurencja reaguje wrzaskiem pełnym oburzenia i z zamachem przewala się z powrotem na brzuch. No i dyskutuj tu z taką.

Matce się udało :)

A więc :) w świetle mojego ostatniego znaleziska poproszę o sukienkę :) U Was też jest ten zwyczaj? Podekscytowana, zadzwoniłam od razu do mamy by jej opowiedzieć o pierwszym kiełku, a mama natychmiast przypomniała mi, żebym broń Boże nie przepuściła okazji na nową kieckę :-] Sponsorem ma być oczywiście dumny tata dziecięcia. W sumie nie wiem nawet jakby to miało być w drugą stronę, tj. gdyby pierwszego zęba znalazł H. :)