18!

Taki ważny post, a jednak nie udało mi się napisać go w czasie :S Nie mogę uwierzyć, że nasz Orzeszek ma już 1,5 roku! Matko Bosko, kiedy to zleciałoooo???

Ale do brzegu. 

Laura zmienia się naprawdę codziennie. Codziennie zauważamy coś nowego i często bywa tak, że Laura ni z gruszki ni z pietruszki wyskakuje z czymś nowym, a my zbieramy szczęki z podłogi.

W tym miesiącu na pierwszym miejscu jest przede wszystkim rozwój intelektualny naszego Bączka. Mówię Wam, jaka z niej mądra bestia! Doskonale wie, na którym stanowisku w garażu stoi nasze auto i idzie prosto do niego. Podobnie gdy wracamy do mieszkania. Na korytarzu podchodzi prosto pod nasze drzwi. Bierze klucze i próbuje sięgnąć do zamka :) W windzie naciska wszystkie guziki i śmieje się w głos, gdy zadzwoni alarm :)

Próbuje sama włożyć stópki w swoje buciki. Zresztą nie tylko w swoje :) Ostatnio przymaszerowała do salonu w moich butach z siłowni, ubrała też trapery H. ale już ruszyć w nich nie mogła, bo ważą chyba więcej niż ona ;-)

Maszerując do niani

 Wciąż najbardziej lubi bawić się klockami Lego. Nie ma już problemu z precyzją, łączy klocki niemal zupełnie bez trudności. Największą jej miłością cieszą się wciąż ludziki Duplo. No i kubeczki z FP. Zauważyłam też, że cichaczem wlewa sobie do nich mleko lub herbatkę z butelki i wypija jak ze szklanki :D Bardzo polubiła zestaw dziecięcy stół + krzesło, który jej w tym miesiącu kupiliśmy. Laura nie ma jeszcze swojego pokoju, ale w salonie zagospodarowałam jej własny kącik wokół ulunionego progu drzwi balkonowych. Obiadki Laura zawsze zjada przy tym stoliku. Oczywiście w czasie jedzenie zsiada i wsiada na krzesełko pierdyliard razy, ale miejsce musi być to, nie inne. Niestety w chwilach naszej nieuwagi wchodzi sama na krzesełki i staje na nim, a gdy to zauważymy natychmiast macha paluszkiem pokazując "oj, oj". To "oj, oj" to szkoła polskiej babci :) Laura jest przy tym niesamowicie rozbrajająca. Dzisiaj, gdy wróciłam z łazienki Laura stała grzecznie na podłodze, ale pokazała mi "oj, oj" czyli coś musiało być na rzeczy, ale matce pozostaje tylko domyślać się co ;-)

Na swoim krzesełku Laura sadza wszystkie misie, które potem są karmione. Zakładamy im też czapki i szaliki :) Generalnie misie cieszą się ostatnio niesamowitym powodzeniem. Wcześniej Laura ich prawie nie zauważała, a teraz wciąż są w użyciu, w szczególności ten największy.

Skoro jestem już przy rozmiarach... ostatnio będąc u lekarza miałam okazję zważyć Laurencję. Dobiłyśmy do 10,5 kg. Niby niewiele, ale Laura naprawdę zdrowo wygląda, taka jej uroda :) Chociaż apetyt znowu ma znacznie słabszy. Na śniadanie zjada już tylko suche pieczywko typu Wasa. Wcześniej wypijała całą butlę mleka i podjadała jeszcze chlebek z miodem. Teraz na butelkę nie chce nawet patrzeć, a chlebem tylko się bawi doprowadzając mnie do szału, bo smaruje wszystko miodem. Kaszki są ble, chleb ble, mleko ble, nawet frytki jakby już nie robiły takiej furory :( Najchętniej jeszcze zjada zupki, ale repertuar mamy naprawdę niewielki - jogurtowa i pomidorowa to te ulubione. Wcześniej zjadała jeszcze z soczewiczy zielonej i czerwonej - teraz już bez większego entuzjazmu. Wczoraj ugotowałam jej krem z warzyw, ale na moje nieszczęście po zblendowaniu wyszedł zielony, a Laura jak tylko widzi coś zielonego na talerzu to robi minę jakby miała hafta puścić. Jakoś udało mi się zmusić ją do spróbowania i o dziwo jej zasmakowało, ale musiałybyście widzieć jak się krzywiła na zbliżającą się łyżkę :) Jedyne zielone co Laurencja toleruje i, ba, uwielbia, to konserwowe oliwki. Tak, te najzwyklejsze z papryczką w środku. Zajada je tak, że aż uszy jej się trzęsą.

 Sypia wciąż beznadziejnie. Tu nie ma żadnych zmian :(((((( Gdy jest już bardzo źle, zarzekam się, że odstawię ją od piersi, ale ciężki jest to u nas temat :( Laura ostatnio domaga się piersi jeszcze częściej, w szczególności teraz gdy zaczęła odmawiać butelki z mm. Zwalam to na wciąż wychodzące trójki, ale naprawdę mam już dosyć. Marzę o spokojnej nocy, o nowych stanikach bez opcji karmika... 

Laurencja w ferworze pracy - wydając śniadanie dla misiów

Wracając do laurencjowych umiejętności, do słowniczka doszło nam CHYBA "bu" (tur. to" i "ver" (tur. daj"). Ręki jednak odciąć sobie nie dam, bo Laura mówi to tak niewyraźnie, że nie wiem czy na pewno o to jej chodzi. Widzę jednak, że na razie jednak szybciej reaguje na turecki, ale to pewnie dlatego, że czasowniki w trybie rozkazującym są w tym języku znacznie krótsze.

Poza tym, jesteśmy pod wrażeniem jak przy tak niewielkim zasobie słów świetnie potrafi wyrazić o co jej chodzi. Pokazując nam coś wydaje z siebie tak jednoznaczne dźwięki, że nie mamy najmniejszej wątpliwości czego Laurencja oczekuje. Przychodzi do mnie z moją komórką i mi ją podaje, a potem czeka aż włączę jej grę. Idzie na korytarz, ubiera swoją czapkę i pokazuje na wózek, gdy chce iść na spacer. Najfajniej jednak pokazuje, że chce cycusia - przychodzi do mnie na kolana, a potem siup kładzie się na bok i łapie za mój dekolt :) Z jednej strony mnie to rozczula, z drugiej irytuje :-]

Laura pięknie się rozwija. To niesamowite obserwować jak szybko się zmienia. 

Rośnij zdrowo, nasz Orzeszku :-*