Stuk puk!

Stuk puk... i oto w tym tygodniu stuknęła mi trzydziestka :-]

Jak się czuję?

Hmm... trochę dziwnie, ale powtarzam sobie w duchu, że trzeba wyluzować, bo taka kolej rzeczy chociaż jeszcze bardziej mi dziwnie, gdy pomyślę, że dobiłam do wieku Bridget Jones ;-) Jestem jednak w zdecydownie lepszej sytuacji niż ona ;-)) Lista zadań do wykonania przed trzydziestką mniej więcej wykonana. Najważniejszym punktem z pewnością było skombinowanie Laurencji i oto jest :)

W sumie, gdy tak się głębiej zastanowię to nie stresuję się trzydziestką minioną, tylko tą, która jest przede mną. I tutaj odczuwam większe ciśnienie by ją dobrze przeżyć.

Przede wszystkim dom. Nasz własny, na stałe, zrobiony po naszemu. Koniec perspektyw kolejnych przeprowadzek. Odnalezienie naszego miejsca. Takiego, w którym cała nasza trójka będzie się dobrze czuła - to jest teraz mój priorytet i takie właśnie życzenie wypowiadałam zdmuchając świeczki na urodzinowym torcie.

Poza tym praca. Tu akurat dobrze rozpoczęłam moje drugie trzydziestolecie :) Dzień po moich urodzinach dostałam wiadomość, że zostałam przyjęta do pracy. Oczywiście na początku targało mną milion emocji i obaw, przede wszystkim tych związanych z Laurą, ale teraz, gdy już ochłonęłam widzę zdecydowanie więcej pozytywnych stron. Laura u niani naprawdę dobrze się czuje, a mój przyszły pracodawca jest dość elastyczny w temacie godzin pracy i jej miejsca. Myślę, że uda mi się to wszystko pogodzić. Wyrzuty sumienia związane z Laurą uspokajam myślą, że jej pobyt u niani wydłuży się tak naprawdę tylko o południową drzemkę i zjedzenie obiadu. Wierzę, że jakoś to przeżyjemy. A nasz domowy budżet zdecydowanie się poprawi. Zaczynam w czerwcu, mamy więc trochę czasu by jakoś się na nowo zorganizować.

Dziś jeszcze zjadam urodzinowy tort i wspominam te lata z "2" na przodzie :) Czas leci nieubłaganie szybko, ale chyba nieśmiało mogę nazwać się szczęściarą. Jesteśmy zdrowi, kochamy się, mamy cudowną córeczkę. Zanim się urodziła zaliczyliśmy kilka mniejszych i większych wojaży, w planach mamy kolejne. Do pełni szczęścia brakuje tylko uwicie docelowego gniazdka :)

Dziewczyny, dziękuję Wam za życzenia. Facebook - niesamowicie przydatna rzecz. Nie tylko przypomina o urodzinach znajomych, ale też o przyjaźniach, które umarły śmiercią naturalną. Bo co za sens mieć na liście znajomych setki osób skoro na tak błahą rzecz jak złożenie urodzinowych życzeń stać tylko kilkudziesieciu? Od czasu do czasu robię czystki na swojej liście i teraz czuję, że przyszedł czas na zrobienie kolejnej. Czy jest mi przykro? Absolutnie nie! To normalne, że przyjaźnie się kończą, znajomości rozjeżdżają, pojawiają nowe. Lajf. 

Najważniejszych w moim życiu mam tuż obok i to jest prawdziwe szczęście.