Weryfikacja wakacyjnych planów

W jednym wielkim skrócie: z naszych wakacyjnych planów niestety nic nie wyszło. O totalnej klęsce zadecydowało chyba zbyt późne wzięcie się za organizowanie czegokolwiek. Trochę mea culpa, trochę przypadek. 

Do Turcji nie pojechaliśmy, bo ceny biletów były tylko "takie sobie", czyli nie w cenie, na widok której człowiek rzuca wszystko i leci skorzystać z  okazji. Tureckie dziadki zajęci pracą - u nich to w końcu najgorętszy szczyt sezonu, wynajmują dosłownie wszystko co mają, łącznie ze swoim własnym domem :) Oznaczało to dla nas tyle, że na miejscu musielibyśmy jeszcze szukać hotelu, bo z małym dzieckiem jakoś niezbyt uśmiechało nam się godzić na niezbyt komfortowe warunki u pradziadków :) A wiadomo ile kosztuje pobyt w hotelu w szczycie sezonu. 

H. mimo wszystko kombinował jak by tu przeskoczyć te przeszkody, ale pomysł wyjazdu w te strony porzuciliśmy zupełnie, gdy odkryliśmy godziny odlotów do Turcji z poznańskiego lotniska - sam środek nocy, przylot do Turcji o 3 nad ranem. Generalnie dramacik. Już sobie wyobrażam pasażerów samolotu wykończonych podróżą i próbujących spać i wierzgającą, niestrudzoną Laurencję - również śpiącą, ale nieumiejącą ZASNĄĆ. Nie nie nie... no nie piszę się na to.

Potem rzuciliśmy się w wir poszukiwań wakacji last minute. I właśnie tutaj czekało nas największe rozczarowanie. Gdzie się podziały te szalone oferty last minute ja się pytam.... Co to w ogóle jest?! Wakacje last minute bez wyżywienia w hotelu ** za średnio 1500/os???? Dla uściślenia: nie upieraliśmy się na wyjazd w tropiki, zadowolilibyśmy się Hiszpanią, Bułgarią, Chorwacją czy nawet Grecją. Niestety najatrakcyjniejsze oferty, czyli te godne uwagi, to te do Egiptu czy Tunezji, o których H. z racji na ostatnie wydarzenia nawet nie chce słyszeć. Czyli klopsik.

Dawno nie korzystałam z wakacji organizowanych przez biura podróży i teraz już wiem, że byłam mocno do tyłu z tym jak to obecnie wygląda. Last minute to teraz jakaś wielka ściema. Jeszcze raz przekonałam się jak biura robią ludzi w bambuko. Na fali złości zaczęłam wyszukiwać tanie przeloty do europejskich miast i owszem znalazłam kilka super fajnych ofert. Niestety nie na lipiec 

:(((( 

Na lipiec w super ofercie było tylko Oslo i już - już byliśmy o krok od zakupu biletów, gdy przezornie zerknęłam na prognozę pogody w tym mieście na najbliższe dni. I dzięki Bogu! Wyjeżdżając z Krakowa przygotowałam nas na różne warianty pogodowe, ale o kurtkach, grubych swetrach i czapach dla Laury niestety nie pomyślałam! 

Jako ostatni odpadł polski Bałtyk. Nie dość, że drogi to jeszcze znaleźć miejsce w jakimś fajniejszym hotelu z basenem graniczy niemal z cudem. Chcieliśmy wyskoczyć rodzinnie, czyli potrzebowalibyśmy dwa pokoje. Zostały jednak same ochłapy - ostatni pokój, ostatnia wolna dziura typu 2-3 dni. A my chcielibyśmy minimum 4, bo jechać na praktycznie 1 dzień trochę nie warto... 

polsko-turecki fusion czyli świętujemy zakończenie Ramadanu

No i tym sposobem utknęliśmy u dziadków. Dramatu nie ma, dobrze nam tu co zresztą widać na zdjęciach :) choć nastawieni byliśmy, że to tylko przystanek. Decyzję zostawiłam H., bo wakacje u teściów to przecież nie to samo co u rodziców, więc stwierdziłam, że nie będę narzucać mu swojego zdania :) Umówiliśmy się, że gdy będzie miał dosyć to się zwiniemy. Jak dotąd jest chyba ok, bo hasło do ewakuacji nie padło :D Laura jest wniebowzięta - dookoła pełno ludzi, każdy gotowy do zabawy, są pieski, kwiatki, nowe otoczenie. Kilka razy udało nam się nawet zostawić H. dziadkom i wyskoczyć na "randkę" :)) Tzn., żeby nie było niesprawiedliwie, za pierwszym razem to dziadek z babcią zarządzili nam taką randkę, wskazali urokliwe miejsce (to samo, w którym kameralnie świętowaliśmy nasz ślub cywilny), przejęli wnusię, a nawet zapewnili budżet wyjazdowy :D 

Na randce z mężem :D

Staramy się więc korzystać z tego układu :D W pełnym cieszeniu się wiejskim życiem przeszkadzają nam tylko... przecinki. Wiecie o co chodzi? O takie małe paskudne czarne robaczki wielkości przecinka, które pojawiają się w ciepłe dni i znikają po zachodzie słońca i które obsiadają człowieka momentalnie całą chmarą. Nie idzie się od tego dziadostwa opędzić. Nie mogę patrzeć jak łażą po Laurze, nie jestem w stanie wytrzymać gdy czuję je na mojej skórze. Z żalem spoglądam przez okno na taras i z tęsknotą myślę o spacerze po lesie. No ale nie da się :(

Dzisiaj, by przerwać trochę tą monotonię, planujemy wypad na basen - pierwszy raz w życiu Laurencji. Zobaczymy jak jej się spodoba :D