Laurencja na pikniku

No dobra, jadę z tym koksem czyli z zaległymi postami. Muszę się wyrobić, bo pewnie przez jakiś czas nas tu nie będzie - ponownie ni z gruszki ni z pietruszki, jak to u nas najczęściej bywa, wyskoczył nam kolejny wyjazd i już w czwartek lecimy na 2tygodnie do Turcji.

W sobotę w ubiegłym tygodniu Laurencja zaliczyła pierwszy w życiu piknik :) Gdy o nim teraz pomyślę, wydaje mi się, że było to całe wieki temu...  Gdy trwało jeszcze lato, było sucho i nieznośnie gorąco.

Piknik organizowany przez pracodawcę H. dla pracowników i ich rodzin okazał się wielkim przedsięwzięciem, z jedzeniem, grami i zabawami dla dzieci i dorosłych, mnóstwem dmuchańców itp. Wszystkie atrakcje robiły wrażenie, ale były skierowane do starszych dzieci. Laura mogła tylko z zaciekawieniem je obserwować :)

Przezornie zabrałam koc piknikowy i torbę pełną zabawek i to był strzał w dziesiątkę! H. pobiegł integrować się ze współpracownikami, a my rozłożyłyśmy się na trawce. Laura początkowo skierowała swoją uwagę na zabawki, ale gdy tylko dostrzegła... trawę :) momentalnie o nich zapomniała. 

Ok, niech dziecko pozna takie uroki jak dotyk trawy na bosej stopie, nie mam nic przeciwko, ale po wnikliwej obserwacji Laurencja szybko przeszła na wyższy poziom zaznajamiania się z naturą i zaczęła rwać trawę z takim impetem, że tylko wióry leciały dookoła. A wraz z trawą, sianko, badyle i inne paprochy prosto na nasz piknikowy kocyk i zabawki :-] na deser Laurencja zrobiła to, czego nie mogłam się nie spodziewać - pełną garść trawo-paprochów skierowała prosto do paszczy. No i dla mnie to właśnie była ta granica, po przekroczeniu której dziecko zostało zabrane z zielonej trawki z powrotem na kocyk. Usilnie starałam się zabawić ją czymś innym, ale i tak głodnym wzrokiem łypała na trawę i wykorzystywała każdą okazję by zgarnąć choć odrobinę :D

A nuż tym razem się uda?

Fajnie było obserwować jej interakcje z przyrodą :) słonko grzało, ptaszki śpiewały (tak przypuszczam, bo dziecięcy wrzask dookoła troszkę utrudniał ich usłyszenie)... Sielsko anielsko. Po jakimś czasie dołączył do nas H. i piknikowalismy w trójkę.

Było super!

Planowaliśmy powtórkę z piknikowania, już we własnym zakresie, myśleliśmy nawet o Parku Jordana, tyle że nagle lato się, kurde, skończyło :)

A ja chcę jeszcze raz!

PS. Wiem wiem, że czekacie na wiadomość-BOMBĘ, ale jeszcze trochę muszę potrzymać Was w niepewności :] Tak przypuszczałam, że posądzicie mnie o kolejną ciążę, ale spieszę z wyjaśnieniem, że nie, to nie ciąża :]]]] Przy całej mojej miłości do córki i radości z bycia mamą, gdybym faktycznie dowiedziała się teraz, że znowu spodziewamy się dziecka, chyba bym się poryczała i to bynajmniej nie z radości ;] 

PPS. Zobaczcie co do nas przyjechało ze wschodniej Turcji! Specjalnie piszę, że ze wschodniej, bo tylko tamtejsza baklava jest prawdziwa, oryginalna, doskonała czyli NIEutopiona w syropie cukrowym i NIEzapychająca po jednym kawałku oraz NIEoszukana lekką posypką z pistacji lub jeszcze gorzej z orzechów włoskich. Taka baklava to NIEBO W GĘBIE :)