Smętny styczeń

No i gdzie jest ta zima się pytam? U nas jest po prostu okropnie! Od dwóch dni pada deszcz, jest ciepło, generalnie mocno zaawansowana odwilż, a śniegu mieliśmy naprawdę sporo. Gdy tylko spoglądam przez okno niedobrze mi się robi. Szaro-buro, szaro-mokro, mokro-chłodno. Bleeeh. Gimnastykuję zwoje mojego umysłu by wymyślić taki obiad co by nie trzeba wychodzić na zakupy. Wózek mamy tak uwalony błotem, że głowa mała. A czyszczenia kółek przed wjazdem do mieszkania mam już serdecznie dość!

Chcę albo z powrotem piękną białą zimę albo wiosnę :) H oczywiście na moje westchnienia za zimą reaguje pukaniem się w głowę. No co zrobię, że się z chłopem nie dobraliśmy pod względem upodobań klimatycznych :] 

Za oknem szaroburo, ale w domu mam swój własny osobisty promyczek. Laura jest taką słodzizną, że głowa mała. Całuję i przytulam cały dzień i wciąż mi mało. Rozdaje buziaki, przychodzi się przytulić, wtula główkę w moje nogi gdy gotuję obiad. Mała przylepka. Gdy wieczorem słyszy dźwięk klucza w drzwiach, zastyga w bezruchu. A gdy w drzwiach pojawia się H, Laura rzuca wszystko i biegnie do niego z otwartymi ramionkami :) 

Przy okazji zapisuję tu ku pamięci, że do laurusiowego słowniczka doszło w tym tygodniu "PEPE" czyli nazwa jej ulubionej tureckiej bajeczki. Gdy tylko ją widzi, patrzy wymowmnie na mnie i mówi "Pepe" :)

Poza tym widzę, że za mamusią będzie szopoholiczką :D Jej ulubiona zabawa to pakowanie zabawek do papierowej torebki, przekładanie jej przez ramię, przechodzenie dookoła pokoju, a potem wypakowywanie :)

Tymczasem odliczamy dni do przyjazdu babci i cioci. Tym razem tych tureckich :) Przyjeżdżają za 2 tygodnie. Ciekawi jesteśmy jak Laura na nie zareaguje, ale widząc jej niesamowicie radosne nastawienie do wszelkich odwiedzających nasz dom (tak, tak... w sobotę przyszedł majster do zawieszenia rolet w oknach. Laura na jego widok wyrwała się do przytulasków!!!!) możemy się chyba spodziewać ciepłego przyjęcia :)