Na szybko przed wyjazdem

Ostatnio u nas moc kolejnych zawirowań, niestety nie wszystkie z nich są pozytywne. Stąd też nie bardzo mam głowę do blogowania. A gdy czasem czuję, że dobrze zrobiłoby mi podzielenie się z Wami tym wszystkim obawa przed tym, że przeczyta to ktoś, kogo nie chciałabym wtajemniczać w nasze sprawy skutecznie mnie paraliżuje. Myślę o tym by na jakiś czas, a może na zawsze, zamknąć bloga. Zamknąć, w sensie pisać dalej, ale tylko w zaufanym gronie. Dlatego też bardzo Was, dziewczyny, proszę o zostawienie adresów.

Poza tym...

Jutro wyjeżdżamy do Turcji. Laura właśnie kończy pomału drzemkę, a ja prasowanie :-] Pakowanie trwa. Lecimy z Berlina i tego punktu naszej podróży boję się najbardziej, ale staram się o tym nie myśleć. Pobyt w Turcji miał być dla nas czystym wypoczynkiem, ale przez te nasze zawirowania nie wiem czy to nam się uda :S

A co u Laury? Laurencja nasza kochana wkroczyła niedawno na zupełnie nowy etap swojego rozwoju. Jesteśmy oto na etapie wielkiego focha. Taaaak... zdaje się, że bunt dwulatka zacznie się u nas znacznie szybciej. Laura co chwilę się wkurza, wtedy gdy nie chcemy jej czegoś dać, albo gdy coś jej się nie udaje, albo z tylko jej znanych przyczyn ;) Jest wtedy piiiiisk i wrzaaask, a czasami też samopoliczkowanie się i walenie głową w ścianę. Miodzio, nie? Do tego jej pisk działa na mnie wyjątkowo drażniąco, czuję się, jakby po prostu ten dźwięk wiercił mi dziurę w mózgu. Także ten... łatwo nie mamy.

Do tego Laura sprawiedliwie dzieli swoją miłość na mamę i tatę. W ciągu dnia nie odstępuje H. na krok, ja mogłabym tak naprawdę nie istnieć. Ale w nocy... gdy tylko tata próbuje do niej się zbliżyć jest wielki wkurw. Nawet w łóżku gdy śpi między nami H. nie może jej dotykać, jej noga nie może się stykać z jego nogą, bo jest wrzaaaaaask oburzenia. Do bujania w łóżeczku też nadaję się już tylko ja. Także jednym słowem mam przerąbane, bo do tej pory H. mógł mnie jeszcze zastąpić w warowaniu przy łóżeczku. Teraz dooopa. Kilka razy próbowaliśmy zamienić się cichaczem, gdy wydawało nam się, że Laura już jest w półśnie, a przynajmniej, że leży z zamkniętymi oczami. Niestety, Mała ma po prostu radar i natychmiast tą zamiankę wyczaja, a potem jest piiiiisk, wrzaaaask i rzucanie się w łóżeczku. Raz tak się w nim rzucała, że aż się złożyło :-] No wtedy nam do śmiechu nie było ;-) Także nieważne czy pęcherz mi pęka czy głowa ze zmęczenia leci, w nocy jestem zdana sama na siebie. 

A żeby nie było tak niegatywnie to na koniec napiszę, że w ciągu dnia to jest kochane dziecko :) No może oprócz tych fochów ;-) Do jej słowniczka doszło wreszcie nowe słowo. Tureckie, a jakże. Laura mówi "bak" czyli "patrz" i pokazuje paluszkiem :-) Gdy namawiam ją do powiedzenia "dziadzia" czy "dede", czyli słów, które już mówić umiała, jest piiiisk i wrzaaaask. Ciekawie się porobiło. I wiecie co? Teraz już rozumiem, że każdy wiek dziecka ma jednak swoje zalety ;-))))