O brakach wyprawkowych i tureckich słodkościach

Szalony Mehmet wreszcie nas opuścił, a wraz z nim odpuściły trochę upały. To znaczy w ciągu dnia jest wciąż upalnie, za to wieje przyjemny wietrzyk i z opcją przeciągu przez całe mieszkanie można nawet wytrzymać bez klimatyzacji. Dla mnie jednak ważniejsze są noce, które tymczasowo są ciut chłodniejsze, tak że przynajmniej nie budzę się spocona. 

Ostatnio codziennie śni mi się pielęgnacja noworodka :D Budzę się z milionem pytań w głowie i od razu wstukuję nurtujące mnie pytanie w przeglądarkę. Puder czy krem? Emolient czy oliwka? Specjalny proszek do prania czy podwójne płukanie? Jezzzzu, ile tego wszystkiego jest. Dzisiaj wzięłam się za przejrzenie dzieciowych akcesoriów i stworzenie mini listy, czego mi jeszcze brakuje. Z ubranek mam sprawę mniej więcej załatwioną, może dokupię jeszcze po jakimś jednym bodziaku i tyle. Ogólnie mam znacznie więcej ubranek z rozmiaru 62 niż 56 i mam nadzieję, że nie okaże się to błędem :] Jest też pare 50, które przyszły do mnie przypadkowo i nie opłacało mi się ich zwracać. Nie kupowałam natomiast jeszcze żadnych kosmetyków, stwierdziłam, że zostawię to sobie na sam koniec, który nota bene pomału się zbliża :D W Turcji najbardziej popularne są kosmetyki Bubchen i myślę o nich poważnie... Chociaż gdy dostaję maila z aktualnymi promocjami z moich ulubionych aptek internetowych, kuszą mnie kosmetyki Klorane i innych bardziej "wyrafinowanych" firm :P Staram się jednak zachować zdrowy rozsądek i myślę sobie, że takiego Bubchena dostanę w każdym lepszym markecie, a Klorane trzeba by zamawiać przez internet - takie uroki życia na wsi. Bazuję głównie na opiniach innych mam, nie mam głowy do analizowania składu wszystkich kremików, oliwek i innych dupereli. 

Brakujące pierdółki to:
- dodatkowe prześcieradło do łóżeczka (Boże, żeby tylko dane nam było je używać :D)

- miękki ręcznik do kąpieli

- wanienka

- kosmetyki

- paka pampków

Potem już mogę iść rodzić :D Serio, ciąża fajna sprawa, ale coraz bardziej niecierpliwie wyglądam jej końca. Mam nadzieję, że Laura nie będzie kazała nam na siebie czekać do października i wykluje się pod koniec września. Już sobie zaplanowałam mycie wszystkich okien i pranie firan na ten czas... Brzuch zaczyna mi trochę ciążyć. Nie pamiętam już jak wygląda moja *** i golę się od dłuższego czasu na pamięć. Niestety coraz gorzej idzie mi też depilacja nóg, a to już problem większego kalibru :S H. ma wprawę w operowaniu maszynką do golenia, ale z depilatorem daleko mu do przyjaźni... Zresztą, gdy tylko widzę jego przerażoną minę na dźwięk pracy depilatora okropnie chce mi się śmiać i nic z tego nie wychodzi :D 

Poza tym tęsknię strasznie, okropnie, przemocno za różowym Carlo Rossi albo Warką Strong. I porządną szklaną zimnej coca-coli wypitą bez wyrzutów sumienia. Tak, wiem, że przed nami jeszcze karmienie itp. ale z dzieckiem po drugiej stronie brzucha można już trochę bardziej pokombinować, jakieś wieczorne odciąganko laktatorem, siup niup, i jedną lampkę można bez szkody dla dzidziorka wypić. A tak to dupa zimna. Tęsknię też za seksem, ale wiecie, takim normalnym bez akrobacji. I za moimi nie-ciążowymi ubraniami. Ehhh... to lato obskakuję w jednych ciążowych szortach i trzech długich sukniach - to są moje stroje wyjściowe. Mieszczę się jeszcze w kilka sukienek, które kiedyś sięgały mi do kolan, ale teraz porobiły się z nich takie miniówy, że aż wstyd się ludziom pokazać. To samo z butami - w użyciu są tylko klapki, bo wszystkie zapinane sandały stały się za trudne w obsłudze.

Ostatnio też strasznie mi ciężko, czuję się jak średniej wielkości słonica. Czasem czuję się jakby mi brakowało powietrza, muszę sobie głębiej poodychać. Po przejściu kilometra albo chociaż wdrapaniu się na nasze drugie piętro, mam zadyszkę jak 90-letnie babcia i do tego nogi się pode mną uginają. Ogólnie strasznie mi ich żal, że muszą taki ciężar dźwigać... H. jednak systematycznie wyprowadza mnie na wieczorne spacery i nie ma zmiłuj się. Nasz szlak ciągnie się wzdłuż morskiej promenady. Wczoraj chcieliśmy zaszaleć i zmienić trochę otoczenie i na wieczór zaplanowaliśmy wyjazd do pobliskiego kurortu - Marmaris, które o tej porze roku pęka w szwach od turystów z wszystkich części świata. Udało mi się ściagnąć H. wcześniej do domu, wzięłam prysznic, pomalowałam paznokcie co by nie czuć się wśród turystek jak zapyziała ślamazara, odszykowani wyszliśmy przed dom, z uśmiechami podchodzimy do auta, aż tu nagle naszym oczom ukazuje się... sflaczała opona. Po krótkich oględzinach w naszej oponie znaleźliśmy gwódź długości niemal 10cm. H. załamał ręce z rezygnacji, bo nie dalej jak tydzień temu mieliśmy dokładnie taką samą przygodę - urok wiejskich dróg :S H. zdjął flaka, zadzwonił po ojca i pojechali wymienić oponę i w sumie sprawnie im to poszło, ale niestety na wyjazd do Marmaris było już za późno. Odbiliśmy to sobie jednak pobliską restauracją i künefe na deser. 

Künefe to kolejny turecki smak, który chcę Wam tutaj pokazać. Gdybyście miały okazję być w Turcji, spróbujcie koniecznie - WARTO :))) W skrócie, jest to deser zdaje się rodem arabski, przyrządzany z cieniutkich nitek makaronowych, które najpierw się praży. Potem do naczynia wsypuje się jedną warstwę nitek, na to nakłada się specjalną odmianę żółtego sera i zasypuje drugą wartswą makaronowych nitek. To wszystko zalewa się syropem cukrowym i zapieka. Künefe podaje się ciepłe, posypane pistacjami, czasem też z gałką lodów. Jak wszystkie arabskie słodycze, jest to deser bardzo słodki, ale też bardzo oryginalny i, naprawdę, nie słyszałam nigdy by komuś nie smakował. Ja uwielbiam!