Stambuł nam nie straszny

Laura ma ostatnio okres cycusiowo-mamowy. Jest po prostu nieodkładalna. Post ten piszę od 4 dni, Ale w skrócie: jesteśmy w domu. 

Wszystkim tym, które obawiają się podróży samochodem z niemowlakiem mogę ze spokojem powiedzieć - nie taki diabeł straszny, jak go malują. U nas w każdym razie większych problemów nie było.

Tak jak przypuszczałam, Laura zasnęła wkrótce po odpaleniu silnika. Oczywiście nie spała przez całą drogę, bo jechaliśmy 10 godzin, ale obyło się bez większych histerii. 

Nastawieni byliśmy na bardzo częste postoje, a tymczasem nie było ich znowu tak dużo. Jadąc do Stambułu, Mała robiła sobie bardzo krótkie pobudki, więc gdy my się zatrzymywaliśmy na siusiu-pauzę czy na kawę, a Ona spała - nie budziłam Jej. Z racji, że z kupą ostatnio u nas cienko, pampka zmieniałam jej co 3-4h, czyli na całą podróż nie wypadło tego znowu tak dużo. Dylemat miałam jedynie z karmieniem. Mała chyba przyzwyczaiła się do częstego przystawiania, gdy walczyliśmy na początku z wysoką bilirubiną i kazano nam Ją wybudzać co 2h. No i bilirubinę zbiliśmy, ale też bonusowo przyzwyczailiśmy ją chyba do częstego przystawiania. Laura budzi się dokładnie co 2h - słowo daję, jak z zegarkiem w ręku - i domaga się cycka. Czy kiedyś Jej to przejdzie? :-)

No, ale powracając do tematu - oczywiście biorąc pod uwagę kwestię bezpieczeństwa planowałam postoje na karmienia. I właśnie z racji na to, że wypadają one u nas tak często obawiałam się, że podróż do Stambułu nie zajmie nam jak to zwykle 8-9 h tylko z 15 :-D Życie jednak trochę zweryfikowało moje plany. Jak już wspominałam, trasa do Stambułu to praktycznie same autostrady i ekspresówki. Tak się złożyło, że podczas naszej podróży głównie byliśmy na nich... sami. Normalnie jeden jedyny samochód na trasie. Możecie mnie zlinczować, ale chociaż miałam wyrzuty sumienia, na takich zupełnie pustych odcinkach wyciągałam Ją z fotelika i karmiłam w czasie jazdy. Nie wydawało mi się to jakoś szczególnie niebezpieczne choć oczywiście zdaję sobie sprawę, że nie powinnam tak robić...

W Stambule pierwszy wieczór minął mi głównie na walczeniu z atakiem kolki. Bidulka się namęczyła znowu... Mogę dać sobie głowę uciąć, że nieźle wystraszyliśmy naszych znajomych przed perspektywą posiadania potomka :-D Swoją drogą, pomyślałam jak to dobrze, że jednak nie zdecydowaliśmy się na hotel, bo przy całej sympatii Turków do dzieci, z pewnością ktoś przyszedłby nam zwrócić uwagę. 

Potem było już tylko lepiej. Polski paszport dla Laury i wizę dla H. załatwiliśmy następnego dnia w rekordowym tempie zaledwie jednej godziny. Do konsulatu jechałam pełna obaw, że Mała da tam pokaz możliwości swoich płuc i wystraszy wszystkich dookoła. Liczyłam na to, że zaśnie podczas jazdy i wniesiemy ją do budynku na śpiąco. A tu córcia odwaliła nam dżołka i co zrobiła? Ano, po krótkiej drzemce obudziła się dokładnie w momencie, w którym podjechaliśmy pod budynek konsulatu :-] 

Byliśmy jednak na miejscu wcześnie, konsul i cała świta mieli akurat przerwę na lunch, więc musieliśmy pół godzinki poczekać - H. dostał pierwszy powód by złorzeczyć na polską biurokrację, bo na dole budynku za bardzo nie było gdzie czekać, a na dworze mocno wiało. Na szczęście pani z recepcji na widok naszego Orzeszka strasznie się nami przejęła i załatwiła nam ciut szybsze wejście. Tzn. mogliśmy wejść do konsulatu wcześniej i w osobnym pokoju poczekać na konsula. Niby niewiele, ale dzięki tej chwili udało mi się ponownie uśpić Małą. Oczywiście na śpiąco wygląda po prostu przeanielsko, więc wszyscy byli dla nas bardzo mili i co najważniejsze, pomocni. H. pobił rekord w tempie otrzymania wizy - tym razem trwało to raptem godzinkę. P

Zdecydowaliśmy wyruszyć w drogę powrotną następnego dnia rano - w ten sposób zyskaliśmy jeden wieczór towarzyski. Fajnie było posiedzieć troszkę ze znajomymi. Wszystko bardzo ułatwił mi teść, który wybrał się w tą podróż razem z nami, by H. nie musiał prowadzić auta przez całą drogę sam. Początkowo mieliśmy go odstawić na miejscu w Stambule do jego znajomych, ale ostatecznie tak jakoś wyszło, że został z nami. Jestem mu bardzo wdzięczna, bo bardzo pomagał mi z Laurą wciąż ją przejmując. Mogłam więc w spokoju zjeść śniadanie, spakować nasze rzeczy czy wypić herbatę.

W drodze powrotnej Mała już troszkę marudkowała. Robiliśmy więc częstsze postoje i kładłam ją na tylnym siedzeniu by mogła sobie odpocząć. Nie było jednak tragedii.

Jednak to co najważniejsze z naszego pobytu w Stambule to kwestia spania. U znajomych mieliśmy do dyspozycji łóżko małżeńskie, w którym przyszło nam spać w trójkę. Laura prześlicznie przespała te dwie noce wtulona we mnie. Sama sobie odnajdowała cycka i zasypiała ponownie. Pierwszy raz od czasu porodu "przespałam" całą noc bez wstawania. Przespałam wstawiam w nawias, bo oczywiście budziłam się, gdy Mała zaczynała się wiercić, ale nie musiałam wychodzić z ciepłego łóżka i ją usypiać - po prostu wypas!!! Po powrocie do domu stwierdziliśmy z H., że nie ma chyba co się męczyć i upierać z kładzeniem jej do łóżeczka, więc stawiamy na luz i robimy tak - wieczorem tradycyjnie ją usypiamy i kładziemy do łóżeczka, podobnie jak za każdym razem gdy się obudzi. Potem ja idę spać i po kolejnej pobudce zabieram ją do naszego łóżka. Jakoś dajemy radę, choć spanie przez całą noc na boku z ręką wyciągniętą do góry jest mało wygodne (czyt. nad ranem jestem cała połamana), ale wciąż dzięki takiemu rozwiązaniu śpimy znacznie dłużej. Nie wiem czy czasem nie strzelamy sobie w piętę, ale chyba nie ma się co spinać. Może brakowało jej mojej bliskości? Tak czy inaczej, w nocy się tulimy. Gdyby nie ból kręgosłupa nad ranem to nie mogłabym na to powiedzieć złego słowa. No, ale coś za coś, nie? :)

Droga do Stambułu minęła nam głównie tak

W drodze do konsulatu

Wjeżdżając na most na Bosforze

Między Europą a Azją

Levent - jedna z najnowocześniejszych dzielnic Stambułu

Orzeszek w czasie przystanku

Stambuł w taką pochmurną pogodę nie jest najpiękniejszy. My też nie mieliśmy czasu by powłóczyć się po mieście, ale musicie wiedzieć, że jest to jedno z najpiękniejszych miejsc jakie w życiu widziałam. Poniżej wrzucam kilka fotek, na tego dowód :)

Wysiadając z promu na Bosforze

Sułtański pałac Topkapi

Widok z Bosforu na Błękitny Meczet i Hagię Sofię

Widok na zabytkową część miasta