1 listopada

Jak po Wszystkich Świętych? :)

Wiecie, że za świętem zmarłych też można tęsknić? Ano można. Ja tęsknię. Lubię ten dzień pomimo, że z założenie powinien być smutny. Dla mnie taki nie jest. Dla mnie oznacza rodzinne spotkanie i mnóstwo wspomnień. 

Co roku w ten dzień wcześnie rano wyjeżdżałam z tatą do jego rodzinnego miasta na groby. Z rodziny taty już właściwie nikt nie żyje, jedynie stara schorowana kuzynka, która zajmuje się grobami dziadków. Podróż zajmowała nam najczęściej około 2 godziny. Jechaliśmy przez Bory Tucholskie, które za każdym razem zachwycały mnie swoimi jesiennymi barwami. Droga mijała nam na pogawędkach. Starość w przypadku taty, który pomimo że ogólnie świetnie się trzyma i wygląda (i czuje się) na znacznie młodszego niż w rzeczywistości jest, objawia się w znacznym pogorszeniu jego umiejętności prowadzenia auta. Tatko zasypia i jest mocno rozkojarzony. Dlatego też trzeba z nim rozmawiać i pilnować drogi. Bo auta nie odda. No, może czasem. Zazwyczaj obrusza się, że przesadzamy :S

Po powrocie do domu szybko wsuwaliśmy jakiś obiad i zaraz potem szliśmy na lokalny cmentarz. Te msze na cmentarzu kojarzą mi się zawsze z uczuciem zimna :) Ale ja lubię zimno więc mi to nie przeszkadzało. Ludzie poubierani w nowo powyciągane z szaf zimowe płaszcze, dzieciaki w nowo zakupionych zimowych kurtkach. 

Po powrocie do domu zawsze strzelaliśmy sobie herbatkę z prądem, żeby się troszkę rozgrzać :) 

A wieczorem tradycyjnie odbywało się spotkanie u babci. Do niej zjeżdżała się tłumnie rodzina od strony dziadka, z którą właściwie widujemy się raz w roku właśnie w ten dzień. Dziadek nie żyje już od wielu lat, ale dzieci jego 6 braci wciąż o nim pamiętają i przyjeżdżają na jego grób. Z tej okazji babcia serwowała gorący bigos, rzucała schaboszczakami ;) Po zorientowaniu się co u nas nowego szybko przechodziliśmy do wspominek o naszych zmarłych. Uwielbiałam te dyskusje. Wciąż uwielbiam. Tylko nie dane mi jest już w nich uczestniczyć :/

No wiem, znowu przesadzam. Ale tęsknie no!

W Turcji nie ma żadnego święta związanego ze zmarłymi. Tutaj po pochówku nie chodzi się na groby. Cmentarze w ogólnym pojęciu są uznawane za miejsca nieczyste, stąd też często bywają bardzo zaniedbane. Kobietom w ciąży odradza się odwiedzania takich miejsc. Muzułmańskie groby są niezwykle proste. Imię, nazwisko i krótki napis typu "spoczywaj w pokoju". Podobnie zresztą sam pochówek. Jak już wspominałam wcześniej zmarłych chowa się tutaj natychmiast - w dzień śmierci lub następnego dnia. Ciało zmarłego przygotowuje do pochówku rodzina. Zmarłych nie chowa się tutaj w ubraniu, tylko owinięte w biały całun. Następnie składa się je do najprostszej drewnianej trumny. Modlitwa w meczecie trwa króciutko. Kobiety stoją raczej z tyłu, wszystkie obowiązkowo z włosami zakrytymi chustą. Potem idzie się na cmentarz, gdzie zmarłego chowa się bez trumny w pozycji półprzysiadu. Tak by w dniu końca świata muzułmanie byli pierwszymi, którzy wstąpią do nieba :) Czasem kobiety w tej części pogrzebu już nie uczestniczą tylko od razu przechodzą do domu żałoby. Tam jeszcze przez kilka dni będą się odbywały modlitwy i lamenty. 

A my spędziliśmy ten dzień w domku, choć myślami byłam baardzo daleko :)

muzułmański cmentarz - jeden z tych bardziej zadbanych

PS. Mamy Wam z Laurą tyle do opowiedzenia, tylko czasu brak!