Słów kilka o połogu

Dziś temat mało świąteczny, a mianowicie połóg :) U mnie zakończył się już dawno temu, ale korzystając z pobytu w Polsce wybrałam się do ginekologa. Jest to więc taka kropka nad "i" i okazja by pociągnąć temat.

W Turcji na wizyty kontrolne po porodzie się nie chodzi (sic!). Niby znam to państwo od podszewki, a i tak zadziwia mnie na każdym kroku :-] po porodzie nikt nawet nie zainteresował się moimi szwami. Po prostu nikt. Nawet nie powiedziano nam czy się rozpuszczą, czy trzeba będzie ściągać. Żeby się dowiedzieć, musiałam wysłać H. na spytki do pielęgniarek. Stwierdziłam więc, że skoro baby nie  chodzą tam do lekarza po skończeniu połogu, nie ma sensu, żebym się tam pchała i miała lekarzowi tłumaczyć na co ma patrzeć :]]]

Na wizytę umówiłam się będąc jeszcze w Turcji. Termin wyznaczony na 19:00 dzień po naszym przyjeździe. Dobrze, że umawiałam się jeszcze z Turcji, bo gdybym wiedziała, jak nasza sytuacja będzie wyglądała w Polsce to chyba bym się nie odważyła (ale o tym następnym razem). W każdym razie odciągnęłam porcyjkę mleka (Laura jednak potrafi pić z butelki, ale tylko wtedy gdy jest naprawdę głodna) i z duszą na ramieniu wybrałam się w wiadomym celu. Byłam już w drzwiach, gdy zaskoczył mnie tata gotowy do wyjścia razem ze mną :D Heheh, mój tata - od niedawna emeryt, nie jest przyzwyczajony do nic-nie-robienia, wiecznie wyszukuje dla siebie nowe zadania. Nie miałam siły z nim dyskutować (tym bardziej, że wiem, iż to zupełnie bez sensu - taki z niego uparciuch), skomentowałam więc tylko, że pierwszy raz z ojcem do ginekologa pojadę, no ale trudno :-]

Po drodze zaczął tak intensywnie padać śnieg, że w moment zmienił się cały krajobraz. Było biało, zimowo - świątecznie! Tata oczywiście zaraz zaczął podkreślać, że jak dobrze, że wybrał się ze mną, no bo przecież w taką pogodę prowadzić auto to nie lada wyczyn!

W poczekalni szybka odliczanka - 6 bab plus jedna w gabinecie. Okazało się, że umówienie wizyty na godzinę to jedno, a rzeczywistość to drugie :-] Tata zaczął głośno komentować co myśli o takiej organizacji i również głośno pyta mi się czy te dwie starsze panie (siwiuteńkie babcie) również czekają na wizytę. Odpowiedziałam przez zęby, że jak go to ciekawi to niech je zapyta... Trochę spanikowałam, bo nie brałam pod uwagę dłuższej nieobecności w domu niż godzinka. 19:00 to akurat czas, gdy usypiamy Laurę i moja obecność jest wówczas kluczowa :) Stwierdziliśmy z tatą, że czekamy do 20, jeśli do tej pory nie uda się wejść do gabinetu to jedziemy do domu.

Zamiast czekać pod gabinetem puściliśmy się do Biedry - ahh te polskie zakupy! Nic to, że w Biedrze same produkty firm-krzaków, o których w życiu nie słyszałam, narzekać nie będę. Wróciliśmy po niemal 20 minutach, a tam... jedna baba  w poczekalni. Tata znowu okazał się mistrzem komentarzy i cała recepcja usłyszała, że "w tak krótkim czasie to nawet w oczy nie zdążyłby spojrzeć 5 babom" :) :) :)

Wizyty opisywać nie będę ;) Generalnie wszystko ok, mój szew został pochwalony, że równy (a myślałam, że pani Ayse spartoczyła sprawę, bo przecież szyła mnie kiedy ja cała w drgawkach podskakiwałam na stole co parę sekund), aczkolwiek podobno "mocno mnie ciachnęli" :-]

Dostałam receptę na tabletki anty i wio do domu.

Z połogiem generalnie nie miałam problemów. Wszystko całkiem szybko się skończyło i nie było tak krwawo jak się tego spodziewałam. Moje wyobrażenia jednak trochę odbiegały od tego jak to wszystko wyglądało w rzeczywistości. Bez wchodzenia w szczegóły, nikt mi na przykład nie powiedział, że ogolenie się do porodu ma również swoją czarną stronę.... :-> Wiecie o co mi chodzi? Ano o to, że włosy jednak, kurde, odrastają i w końcu osiągają długość 1cm kiedy to nawet i bez rany w wiadomym miejscu można oszaleć podczas chodzenia :>>>> Mnie się to przydarzyło dokładnie tydzień po porodzie i myślałam, że zwariuję. Na początku nawet nie skumałam w czym rzecz i byłam przekonana, że coś mi się zaczęło paprać. Pamiętam, że byliśmy wtedy na kontroli bilirubiny u Małej i przy okazji zahaczyłam o porodówkę, znalazłam jakąś pigułę i kazałam sobie zaglądać. Położna stwierdziła jednak, że wszystko ładnie się goi więc nie mogłam rozkminić o co kaman. Ten i kilka następnych dni spędziłam chodząc w rozkroku :D

Na dzień dzisiejszy nie mam żadnych problemów. Żadnych oprócz jednego, który ciągnie się za mną już od porodu. Ból kości ogonowej. Też to miałyście? Na początku był strasznie dotkliwy - w szczególności przy wstawaniu i siadaniu, ale też przy leżeniu długo w jednej pozycji, na przykład na boku. Teraz mogę już normalnie siadać, ale gdy odchylę się do tyłu lub spędzę kilka godzin leżąc na boku (czyli codziennie śpiąc z Laurą w łóżku) czuję rwący ból. Powiedziałam o tym polskiemu ginekologowi i nie był tym faktem zachwycony. Powiedział mi jednak tylko, że przed drugą ciążą powinnam zrobić sobie rentgen tego odcinka, bo może podczas porodu kość pękła albo się przemieściła. Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie to brzmi dosyć poważnie i zastanawiam się nad wizytą u ortopedy jeszcze przed powrotem do Turcji, chociaż ze względu na Święta nie jest to łatwe zadanie.