Zimę poproszę

Ależ ten grudzień pędzi! I to tak zawsze, co roku. To chyba jedyny miesiąc, który jak zwykle przecieka mi przez palce i na myśl o tym, że niedługo się skończy jest mi zwyczajnie smutno :) 

Powoli szykujemy się z Laurą do wyjazdu do dziadków. Zostaniemy tam już do Świąt. H dojedzie do nas dopiero w Wigilię. W związku z tym, że wyjeżdżamy nic specjalnego z świątecznych przygotowań nie wyczyniam. Mieszkanie mamy posprzątane, bo wprowadzając się tutaj trzeba było wyszorować je na błysk. Mamy za to ubraną choinkę, poszalałam troszkę z świątecznymi pierdółkami - tu gwiazdka, tu reniferek. Mieliśmy też gwiazdę betlejemską. Piękną, ogromną. Stety-niestety poszła jako nagroda dla uczciwego znalazcy laurowej kurtki, którą my-gapy zgubiliśmy w garażu :) Eh, co to była za akcja, mówię Wam. Ostatecznie okazało się, że sąsiadów mamy jednak uczciwych, a tak w nich nie wierzyłam! Ba, zdążyłam już nawet zamówić dla Laury drugą kurtkę :D

Dzisiaj wreszcie się u nas troszkę ochłodziło, choć nie wiem czy jest jakaś szansa na już nie białe, bo o tym to chyba można tylko pomarzyć, ale mroźne Święta? Te 10-11 stopni bardzo mi przeszkadza, o czym od czasu do czasu wspominam H, a on tylko puka się w głowę :-] No nie zrozumie człowiek Południa człowieka Północy...

Laurusia nasza codziennie budzi się w wyśmienitym humorze i rusza na podbój zabawek. Widzę, że przechodzimy trochę zabawkowy kryzys - nuuuudy panie! Wszystko jest takie sobie, na kilka minutek, a potem rzucone głęboko w kąt. Nawet garnuszek popadł w niełaskę. Zamierzam zabrać więc do dziadków naprawdę niewielką ilość zabawek co by dziecko na chwilkę o nich zapomniało, a potem ucieszyło się ponownie. Tym bardziej, że na Święta zostanie obsypana kolejnymi. Już nie mogę się doczekać jej zachwyconej miny :]

Weekend minął nam szybciutko choć w zdecydowanej większości spędziliśmy go leniąc się w domu. Mieliśmy plany by wybrać się na świąteczny jarmark na Starym Rynku, ale przechodzące co chwilę deszcze i wyjące wietrzysko skutecznie nas wystraszyło. Zaliczyliśmy w zamian za to kawiarnię dla rodzin z dziećmi. A nawet dwie, bo najpierw wybraliśmy się do takiej niby super ekstra polecanej, a tam zostaliśmy odprawieni w drzwiach przez kelnerkę, bo trwały urodziny jakiejś mizerii. Wylądowaliśmy więc niemal na własnym podwórku - kawiarnia dosłownie na przeciwko naszego mieszkania. Ciekawa byłam jak wyglądają takie miejsca, ostatnio zresztą bardzo modne. Czekało nas jednak małe rozczarowanie. Miejsca dla dzieci naprawdę niewiele - zabawki rzucone na niewielkim cienkim dywanie, z którego Laura co chwilę próbowała wyjść do nas siedzących początkowo przy stoliku wprost na brudną podłogę pokrytą płytkami, po której przecież wszyscy chodzą w butach. Zabawki wybrakowane, cymbałki bez pałeczki, sorter bez klocków, naprawdę nie było na czym oka zawiesić. Laura, która tak w ogóle to bardzo ładnie potrafi bawić się sama, tym razem po początkowym zachwycie nowością, gdy tylko doszłam do połowy kawowej pianki już maszerowała w naszą stronę.

Laura pochłonięta zabawą :)

Ostatecznie więc wylądowaliśmy z kawą i ciachem na dywanie wśród zabawek :] Marzy mi się taka kawiarnia dla rodzin z dziećmi, gdzie buty trzeba by ściągnąć na samym wejściu, wszędzie byłyby czyste dywany i dzieciarnia mogłaby poruszać się bez ograniczeń. H jest okropnie przewrażliwiony na punkcie Laury raczkującej tam, gdzie inni włażą w butach. Wszystko przez to, że do tureckich domów broń Boże w butach wchodzić nie wolno. Czasem mnie to irytuje (w szczególności w kontekście imprez wymagających eleganckiego ubrania, ale nie ma zmiłuj się - facet w garniaku też zostanie wciśnięty w bamboszki), czasem jednak ich podziwiam - pewnie z dwudziestoletnie dywany mojej teściowej dosłownie LŚNIĄ, nie ma na nich absolutnie żadnej plamki, kolory żywe, normalnie jak nowe. Po głębszym namyśle przyznaje mu jednak rację, w końcu w tych butach wchodzimy czasem w psie kupy, wchodzimy do publicznych toalet i w inne obrzydliwe miejsca, a dziecko za chwilę rączkę wsadzi sobie do buzi... Wypiliśmy wiec szybciutko kawę, zjedliśmy ciacho i wróciliśmy do domu.

Wieczorem mieliśmy ochotę na ostateczne rozliczenie się z Hobbitem i zaległą Bitwą Pięciu Armii, ale jak zwykle Laura utarła nam nosa i przypomniała by nie planować niczego przy dziecku. Jej usypianie trwało 2,5h!!! Nie mam pojęcia co w nią wstąpiło, była naprawdę śpiąca, tarła oczy, a sen jak nie nadchodził tak nie nadchodził. Musiałam się pilnować by nie paść szybciej od niej ;)

A u Was, dziewczyny, jak przygotowania do Świąt? U mamy nastawiam się na małe pichcenie. Mam już w planach tort makowy i inne pyszności. Zobaczymy na ile pozwoli mi Laura ;)