7!

Jakie duuuuże dziecko ja już mam!!! 7 miesięcy - fiuuuu, kiedy to zleciało???

Zanim zostałam mamą wydawało mi się, że najfajniejszym okresem będzie to pierwsze półrocze, gdy dziecko jest takie malutkie. Ale teraz już wiem jak bardzo się myliłam :-] Cieszę się ogromnie, że te 6 miesięcy już za nami i teraz będzie już z górki. Bo będzie, nie? ;-)

7. miesiąc minął nam tak szybko, że w ogóle nie zauważyłam kiedy. Wszystko przez przeprowadzkę. Ale kalendarz nie kłamie. Za chwilę zaczynamy 8. miesiąc życia naszej Laurencji. Rany, jak ten czas leci!

Ale do brzegu.

Nie wiem czy właśnie przypada na nas jakiś skok rozwojowy, bo przyznaję się, że ich nie śledzę, ale trochę nam się Laura w tym miesiącu zepsuła. Mianowicie, zepsuło nam się spanie. Laura co noc funduje mi jakąś atrakcję - albo wybudza mi się totalnie w środku nocy i muszę bawić się w ponowne usypianie walcząc jednocześnie z własną sennością, albo budzi się o 4-00 - 4:30 wyspana, roześmiana i gotowa do zabawy! Nie wiem co gorsze, ale chyba jednak te pobudki :S Przez takie jazdy ostatnio chodzę jak zombie. Całe szczęście, gdy uda mi się potem zasnąć razem z nią na pierwszą drzemkę, ale niestety nie zawsze mi się to udaje choć padam ze zmęczenia. Nawet wczoraj w nocy zostałam przeczołgana na maksa. Laurencja wybudziła się o 22 i  urządziła matce maraton do 1:30. Tymczasem ja chodzę normalnie spać o 22:30 i jestem już wtedy mega zmęczona i śpiąca... Po raz pierwszy miałam przy brykającej Laurze kryzys i aż wstyd przyznać, ale wrzasnęłam na drobiznę na co ona zareagowała wielkim płaczem... Teraz oczywiście targają mną wyrzuty sumienia, ale sorry Gregory.. jestem tylko człowiekiem...

Poza tym popołudniowa drzemka to teraz jakiś horror... Laura najpierw fika w łóżeczku przez co najmniej 20 minut, a potem daje taki koncert, że naprawdę zaczynam obawiać się reakcji sąsiadów... Sama już nie wiem co z tym zrobić. Początkowo myślałam, że może nie potrzebuje już tego snu, ale mała nie daje rady dociągnąć do wieczora. Trze oczy, jest marudna - ewidentnie nadaje się na drzemkę. Tylko zasnąć nie chce. Zamiast ładnie ułożyć się do snu (tak, tak, wiem, że to małe i nierozumne :D) to wali girkami w materac łóżeczka, siup - na brzuszek, siup - na bok, wygina się w pałąk, podnosi na piętach, normalnie cuda-nie-widy. Usypianie trwa często godzinę, a drzemka albo niewiele więcej, albo też Laura przebudza się co 10-15 minut by potem w końcu zasnąć głębiej i spać niebezpiecznie długo. Powinnam się wtedy cieszyć,  że wreszcie mogę obiad w spokoju ugotować, a tymczasem zaczynam bać się wieczora :D

Na szczęście to jedyny kłopot jaki mamy.

Oprócz kwestii spania, Laura super się rozwija. Jest coraz mądrzejsza i... przywiązana do mnie. Zdarza się, że wybucha nagle płaczem, gdy zostawiam ją na chwilę w bujaczku. Lubi oglądać bajki, które są też moim wybawieniem. Jej faworytami z polskiego repertuaru Disney Junior jest Myszka Mickey, Zou i Limonka&Kruczek (swoją drogą, wiedziałyście, że ta ostatnia to turecka bajeczka? :). Wreszcie zaczyna się z też z większym zainteresowaniem przyglądać książeczkom - ku mojej dużej radości. Reaguje na swoje imię - polskie i tureckie i coraz częściej "gada" :) od mniej więcej tygodnia jesteśmy na etapie sylaby "ma", która pięknie układa się w "mamma" :) Lubi też sobie popiszczeć, w szczególności razem ze mną. Cała się wtedy trzęsie z radości i słodko rechocze :)

Coraz więcej też podjada. Na szczęście na razie nie odnotowałyśmy żadnej reakcji alergicznej, a Laura zdążyła spróbować już naprawdę sporo. Od niedawna podaję jej też słoiczki z mięsem i od dwóch tygodni gluten. Pediatra zaleciła nam dwa razy w tygodniu przez miesiąc pół łyżeczki kaszki, potem można codziennie. Najpierw dawałam jej zwykłą mannę, teraz lecimy już ze Zdrowym Brzuszkiem z lipą, która chyba Małej bardziej smakuje. Wciąż jednak głównym jej pokarmem jest moje mleko. Z jednej strony się z tego cieszę, z drugiej nie, bo wciąż jestem równo do niej przywiązana :-] Wydaje mi się też, że Laurze bardziej smakują warzywa niż owoce. Czyżby bardziej lubiła konkretne smaki? Widzę, że na razie nie jest stała w swoich decyzjach. Wielką radością zareagowała na wszystkie rodzaje mięsa, a z owoców na jabłka z jagodami. Kupiłam więc tych jagódek więcej, będąc pewna, że córce przyjemność robię. A tu co? Zamykanie paszczęki i krzywienie nosem! Skończyło się na tym, że jagódki matka zjadła sama :-] Poza tym jedziemy przez cały czas na słoiczkach i przestałam już się tym przejmować. Słoiczki to jakiś fenomen. Laura lubi na przykład słoiczkowy szpinak z ziemniakami, ale już przygotowany przeze mnie - nie. Hue hue, nigdy nie zapomnę jej reakcji na szpinak mojej produkcji - podskoczyła jak oparzona, łapki do buzi, szpinak wypluty i rozmazany po całej twarzy, no i oczywiście wszędzie - nawet w dziurkach nosa :D Nie wiedziałam za co najpierw łapać - chusteczkę czy aparat :D

Z fizycznych osiągnięć mamy wreszcie przewrót na brzuszek przez prawe ramię, czyli już w każdą stronę może fiknąć. Laura przymierza się też ostro do raczkowania - właśnie zaczęła podnosić dupkę przy jednoczesnym oparciu na wyprostowanych rączkach. Mamy też stópki w buziaku i to przez cały czas! :) Lubię patrzeć na nią gdy tak fika i marzy mi się laurowe zdjęcie z giczałą w paszczy, ale za każdym razem gdy próbuję uwiecznić ten moment, skubana przyuważa telefon i natychmiast zamiera w półruchu :)

Mamy też etap fascynacji kąpielą. Kąpiemy się z trzema żółtymi kaczkami :) Laura uwielbia się pluskać. Nie przeszkadza jej woda w uszach, woda w nosie czy w oczach :) Fika w wannie na brzuchu, na plecach, siedzi :) Aż trudno uwierzyć, że początki naszych kąpieli były takie jakie były (czytaj: na myśl o nich dostawałam gęsiej skórki). 

Z danych statystycznych:

- 7,8 kg - ważona wczoraj przy okazji szczepienia. Pani doktor podsumowała, że "drobna", ale w normie i nie ma się czym martwić.

- pampki 3 - brakuje nam tu tureckich 3+ bo byłyby akurat idealne

Wczoraj byłyśmy na ostatnim szczepieniu, teraz wreszcie będziemy miały przez dłuższy czas spokój. Laura strasznie płakała i to przy każdym bliższym kontakcie z pielęgniarką czy lekarzem - rozpoczynając od mierzenia&ważenia. Nie wiem czy to możliwe, że zapamiętała przychodnię z poprzedniego szczepienia 2 tygodnie temu???

Fajna z niej dziewczynka. Przede wszystkim bardzo wesoła :) Z jednej strony wydaje mi się taka duża, ale gdy tylko przystawię ją do piersi i widzę jak się we mnie wtula, myślę sobie "oooo... jaka kruszynka" :)

Córeczka tatusia ;-)