Z Orzeszkiem po Krakowie

I kolejny tydzień za nami. W Krakowie wciąż czujemy się bardziej jak turyści, ale pomału przyzwyczajamy się do myśli, że my tu nie przejazdem :-]

Weekend rozpoczęłyśmy z Laurą... szczepieniem. Już na koniec marca przypadała nam ostatnia dawka żółtaczki, skojarzonej i pneumokoków. Trochę się tego nazbierało. Szczęśliwie udało mi się znaleźć całkiem fajną przychodnię dosłownie tuż obok naszego mieszkania. Poszłam zorientować się jak to wszystko wygląda i wyszłam bardzo zadowolona. Za największy plus przychodni uważam "strony" :) Tak, ja na początku też nie wiedziałam o co kaman, gdy rejestrując córkę zostałam zapytana na którą stronę :) Okazało się, że w przychodni praktykują podział dzieci na chore i zdrowe i tak w jednej części budynku mamy stronę "chorą", a w innej "zdrową". Fajne, nie? :)

Oczywiście szczepieniem bardziej schizowałam się ja niż, jak przypuszczam, Laura. Do tej pory zawsze chodziliśmy na szczepienia z H., którego zadaniem było trzymanie córki. Do mnie należało tylko pocieszanie po fakcie. Nie było jednak tak źle - kazano mi posadzić Laurę na kolana bokiem i delikatnie złapać ramię i nóżkę. Mała z zainteresowaniem spoglądała przez okno na przejeżdżające tramwaje, a pielęgniarka szybko siup i było po pierwszym zastrzyku. Potem zmiana strony i to samo. Laura prawie nie zorientowała się co się dzieje, zapłakała krótko i było po krzyku. Po wyjściu z gabinetu już śmiała się w głos, więc obyło się bez traumy - Laury i mojej.

Po szczepieniu kazano nam jeszcze poczekać 15 minut na wszelki wypadek by sprawdzić reakcję Laury po szczepieniu, co też bardzo mi się spodobało. Troszkę inaczej to wygląda niż w Turcji :-] W międzyczasie podjechała do szczepienia dziewczyna z 7-tygodniowym bobaskiem. Dziecko kruszynka, przeraźliwie krzyczało przy szczepieniu. Dziewczyna pobiegła "po" do pokoju karmień by uspokoić szkraba, ale chyba nie bardzo jej to wyszło, bo wrzaski małej roznosiły cały budynek. Gdy wyszła, spojrzałam na jej zmęczoną twarz i pomyślałam sobie " jak dobrze wiem co teraz czujesz" :D hehhe, jak fajnie jest mieć już takie większe niemowlę... ufff... jak dobrze, że te trudne początki są już za nami ;-)

Na kolejny piątek mamy jeszcze Heameo coś tam influenzae i pneumokoki. I tak jak mogę trochę ponarzekać na turecki jak zwykle olewczy stosunek do szczepień tak w kwestii pneumokoków niestety im nie dorównujemy! Że co, przepraszam, ile to kosztuje?! Około trzech stówek???? Początkowo ta kwota mnie nie przestraszyła, bo pomyślałam, że skoro zaliczyliśmy już 2 z 4 dawek, to pewnie przypadnie nam zapłacić jakąś połowę. No to nieźle się zdziwiłam, gdy uprzejma pani na infolinii naszej przychodni powiedziała mi, że niestety to cena za jedną dawkę. A w Turcji 100% refundowana i do tego obowiązkowa!

No, ale teraz o przyjemnych sprawach..

W weekend, zgodnie z planem, zaliczyliśmy Kazimierz. Fajnie tam! Lubię takie klimatyczne miejsca i stare kamienice. Zawsze zastanawiam się jakie historie się w nich wydarzyły... H. też się podobało i nawet Laurencja nie marudziła. Nie robiliśmy jakiegoś wielkiego planu, po prostu trochę pobłądziliśmy po uliczkach. Pogoda była przepiękna. Laura zaliczyła swoje pierwsze chwile na dworze bez czapki :)

Laurencji tak dopisywał humor, że odważyliśmy się nawet odpocząć po spacerowaniu w kawiarni :) Tata poraczył się polskim piwkiem, mama kawą i prawdziwą paschą, którą zawsze chciałam spróbować...

... a Laura poręczą wózka :-] 

I po co było, matka, brać całą torbę pełną zabawek??? Dziecko zadowoliło się czystą prowizorką.

Na Kazimierz z pewnością jeszcze wielokrotnie wrócimy. Mamy do zaliczenia zapiekanki z Okrąglaka, które wszyscy tak chwalą :) Na Placu byliśmy, zapiekanki widzieliśmy i czuliśmy. Domyśliliśmy się też, że to musi być jakiś lokalny przysmak, bo kolejka do nich długa na 20m! Ale że głodni nie byliśmy, poszliśmy dalej.

Już obmyślamy plan na kolejny weekend choć pogoda się nieco popsuła i strasznie u nas wieje. Obstawiamy jeden z kopców albo Wisłę... albo targ śniadaniowy :)) Jest co robić w tym Krakowie!