Nasza Wielkanoc

I pomyśleć, że jeszcze rok temu wielkanocne śniadanie zastępowałam z H. tureckim śniadankiem w naszej lokalnej restauracji :) Oh, jak ja wtedy tęskniłam za Polską :)) W tym roku byliśmy o krok od spędzenia tych Świąt z moją rodziną, niestety się nie udało, ALE byłam przynajmniej w Polandii :D Co prawda i tym razem nie uraczyłam się tradycyjnym wielkanocnym śniadaniem, ale akcenty były obecne :]

W sobotę zaliczyliśmy rodzinny wypad do supermarketu choć bardzo chciałam tego uniknąć spodziewając się tam istnego armagedonu. Rano pobiegłyśmy z Laurą zaopatrzyć się w pieczywko na (olaboga) aż trzy dni. Swoją drogą Turcja bardzo rozpieściła mnie zawsze świeżym pieczywkiem - świątek, piątek czy niedziela piekarnie ZAWSZE są otwarte. No, ale w Polandii wszyscy chcą świętować i choć nie przepadam za starym chlebem to cierpliwie staram się wytłumaczyć tą sytuację gderającemu mężowi :-] Wstyd przyznać, ale nic nie upiekłam. Postawiłam sobie za cel wbić się do lipca w przedciążowe dżinsy. To znaczy inaczej. Ja już się w nie wbijam. Ale właśnie.. dosłownie wbijam. A chciałabym, aby znów stały się wygodne :-] Dlatego też raczej będę wstrzymywała się do tego czasu z wypiekami. Skoro nie potrafię za bardzo znaleźć czasu na ćwiczenia, to chociaż ograniczę żarcie... No, ale święta bez słodkiego rzecz jasna nie wchodzą w rachubę :P dlatego poraczyliśmy się chociaż kupnymi wypiekami. Oczywiście nie były tak smaczne jak moje i dzięki temu obżarstwa nie było :D

Reszta soboty minęła mi na zabawie z dzieckiem, bo H. odsypiał pracę. Wiem, rozumiem, musi się wdrożyć :] Przez ostatnie 2 lata zajmował się swoim własnym biznesem, w którym nikt nie kręcił na niego bata by punktualnie rano stawić się do pracy. Także ten.. jestem wyrozumiała ;-)

Ale już w niedzielę po śniadaniu szybko zmobilizowaliśmy się do wyjścia z domu. Kierunek Stare Miasto! Trochę obawialiśmy się, że jak to bywa w katolandzie wszystko będzie zamknięte i tu przeżyliśmy pozytywne zaskoczenie! Stary Rynek tętnił życiem, było pełno ludzi, dorożki, budy z regionalnym jedzeniem, grała muzyka i padał śnieg :) Nosy zmarzły nam porządnie więc zaczęliśmy poszukiwać miejscówki na dobrą gorącą kawę. Przyszło nam obrócić wokół rynku kilka razy zanim udało nam się znaleźć wolny stolik - normalnie szok! :) H. również się podobało, przynajmniej sprawiał takie wrażenie i nawet nie marudził, że zimno :) Zjedliśmy sobie prawdziwego oscypka, mniam mniam. Mieliśmy też ochotę na inne regionalne małe co nieco, ale obawialiśmy się o cierpliwość Laurencji, a raczej jej brak... Poza tym pałaszowanie czegokolwiek na takiej piździawce w padającym śniegu jawiło nam się średnio fajnie ;-) ludziom jednak to chyba nie przeszkadzało, bo chwilami aż trudno było się przebić z wózkiem przez ich tłumy.

Wnioski z wypadu na Stary Rynek: GDZIE W KRAKOWIE PODZIAŁY SIĘ KEBABY się pytam??? huehue, Poznań przyzwyczaił nas do ich widoku na niemal każdym rogu ze szczególnym zagęszczeniem wokół Starego Rynku, a tymczasem w Krakowie zupełnie ich nie widać. Nie, żebyśmy tak szybko się za nimi stęsknili, ale sami rozumiecie, obecność kebabów lub jej brak to jedna z pierwszych rzeczy, na które uwagę zwraca polsko-turecka rodzina ;-)

W poniedziałek mieliśmy jeszcze ochotę na Kazimierz, ale ostatecznie zwyciężyło lenistwo. Zostawiamy go sobie na następny weekend. I tutaj pytanie do znawców Krakowa - od czego zacząć? Gdzie konkretnie się udać? Co koniecznie zobaczyć?

Poza tym przeszliśmy już chyba pierwszy etap aklimatyzacji. Walizki rozpakowane ;) i coraz bardziej przyzwyczajam się do myśli, że jednak nie wyjeżdżamy stąd za kilka dni :) Wyobrażam sobie jak nam tu będzie wiosną i latem i już się uśmiecham.

Poniżej krótka fotorelacja: