Kaskader

Nie wiem co się ze mną stało, że tak odpuściłam sobie blogowanie. Trochę mi się dni rozjeżdżają chociaż zasuwam jak zwykle od rana do wieczora. Niestety nie jestem w stanie sobie niczego odpuścić, żadnego sprzątania, prasowania, obiadu, choć i bez niego mąż by przeżył, w końcu na bezludziu nie mieszkamy, gdzie żarełka nie dowożą. Taka już jestem, sumienie nie daje mi spokoju. Nie potrafię w ciągu dnia położyć się spać, nawet po zarwanej nocy. Poza tym przymierzam się do siłowni, chociaż dni wydają mi się za krótkie, a już zdecydowanie te w weekend. I w tym wszystkim najłatwiej poszło mi zrezygnowanie z pisania. Przykro mi jednak było gdy spoglądałam na ilość postów napisanych w danym miesiącu :( Dziękuję więc Lux za przyjemnego kopa i wracam na blogowisko.

Co u nas?

Jak pewnie domyślacie się po tytule posta nic nowego. Laura nie ustaje w swoich kaskaderskich poczynaniach. Do listy naszych osiągnięć możemy dopisać kolejny upadek - chyba najgorszy ze wszystkich jak dotąd. Co prawda z naszego krakowskiego łóżka, które dzięki Bogu do wysokich nie należy. ALE Laura spadła w środku nocy, podczas słodkiego, beztroskiego snu... A ja byłam tuż obok :( Wszystko zdarzyło się zanim H. położył się spać, a więc tym samym zablokował drugą stronę łóżka :-] Wydawało mi się, że nic nie może jej się stać kiedy śpię obok niej z ręką za jej plecami. Niestety moja córka rozwinęła się jeszcze bardziej w swoich kaskaderskich umiejętnościach i teraz podczas snu potrafi przerolować się przez całe łóżko. Tej pamiętnej nocy spadła głową w kierunku nóg! Oczywiście przerażenie było ogromne. Laura uderzyła w płacz, ja wyskoczyłam z łóżka - rozglądam się, a dziecka nie ma! Znalazłam bidulkę za łóżkiem.... Uspokoić malizny nie mogłam... Niby już, już było dobrze, a za chwilę znowu zaczynała szlochać. Oczywiście panikowanie H. i pytania, czy oby na pewno rusza normalnie rączką/nóżką wcale nie pomagało. Poważnie rozważałam jazdę na pogotowie, bo przy takim berbeciu skąd można wiedzieć czy coś się stało/złamało/zwichnęło. Laura szybciutko zasnęła bujana w swoim łóżeczku, a ja jak nigdy modliłam się by nie spała dłużej niż zwykle. Na szczęście przebudziła się po godzince, a ja z wielką radością zabrałam ją do naszego łóżka, tym razem bezpiecznie już między tatę i mamę.

Od tej pory dopóki H. nie położy się spać, śpimy z blokadą z jednej strony łóżka, w postaci wałka z kołdry. Nie wiem czy zatrzyma ją to w razie "W", ale może chociaż lądowanie byłoby bardziej miękkie?

Laurencja przygotowuje się na jesień :)

Niestety to nie jedyny nasz wypadek. Tak właściwie ostatnio nie ma dnia bez jakiegoś wypadku, aż zaczynam się poważnie zastanawiać czy ja oby na pewno dobrze zajmuję się dzieckiem...

Kolejny uszczerbek na zdrowiu Laurencja zaliczyła podczas wydawałoby się bezpiecznej zabawy zabawkami na podłodze, poobkładana z wszystkich stron poduszkami. A, te poduszki to też ściema, bo Laura potrafi rzucić się nagle do tyłu i trafić czerepem w 5 cm2 bez poduszki :S Tym razem jednak próbując sięgnąć jakąś zabawkę gibnęła się do przodu (co już jej się nigdy nie zdarza!!!) i kompletnie niefortunnie uderzyła policzkiem w kant plastikowego pudła... I płaaaaacz! I siniak na moim ślicznym buziolku!!!! A ja znowu byłam tuż obok.

Nie wiem już co robić. Boję się ją zostawić nawet na minutkę.
A jak ugotować obiad, ogarnąć mieszkanie i w ogóle FUNKCJONOWAĆ??????
Gdy tylko pomyślę o jej raczkowaniu, czy Matko Boska chodzeniu cierpnie mi skóra!