Brak słów

Wczoraj mąż wlazł mi na ambicję, że wygląd mojego bloga taki ...banalny jest :-) Bo mój mąż, pomimo że z wykształcenia żaden z niego informatyk, uwielbia technologiczne wyzwania. I tak cały wieczór spędziliśmy na modyfikowaniu strony. Nie wiem jak Wam się podoba, ale mnie bardzo :-) Przyjemnie będzie tutaj pisać. Dziękuję Ci, Mężu, za pomoc i wytrwałość w znoszeniu mojego wybrzydzania ;-) 

Ale pomimo tego optymistycznego początku, dzisiaj będzie smutnawo. A wszystko przez aplikację Google News w moim telefonie :-> Ciężarnym odradzam czytanie dalszej części postu. 

Każdy dzień, jeszcze leżąc w łóżku, zaczynam od przeglądu wiadomości. Dzisiaj wśród porannych niuwsów wyłowiłam kolejną wiadomość mrożącą krew w żyłach każdej ciężarnej. W osławionym szpitalu we Włocławku położna przyjmowała ciężarne mając 2 promile alkoholu we krwi... Nie wiem czy to jakaś zła passa w polskich szpitalach? Przecież dopiero w styczniu w tym samym szpitalu zmarły w pełni rozwinięte, gotowe do przyjścia na świat bliźnięta. Nie dalej jak tydzień temu czytałam o kobiecie z Świnoujścia, która w 6m.c. urodziła dziecko na szpitalnym zwykłym łóżku sama, bo od lekarza usłyszała, że "nie jest jedyną pacjentką na tym oddziale". W Limanowej kobieta na 10 dni przed planowanym porodem stawiła się do szpitala na planowane cc, ale lekarze zmienili zdanie co do porodu i ostatecznie dziecko zmarło. Wystarczy wpisać w google hasło "śmierć noworodka" a pojawiają się propozycje: ...w Limanowej, ...w Pleszewie, ...w Końskich, ... w Sosnowcu... I wszędzie przewijają się teksty "zaniedbania personelu medycznego" i "nieumyślne spowodowanie śmierci". Wiecie co, zazwyczaj jestem dumna z tego, że pochodzę z Polski. Od ponad dziesięciu lat jesteśmy członkiem UE, tyle "standardów" wprowadza się do naszego życia na każdym kroku, mamy Rzecznika Praw Pacjenta, nasze społeczeństwo jest jednym z najlepiej wykształconych w Europie. Ale czy w innych krajach europejskich też niemal co miesiąc można usłyszeć o takich tragediach? Skąd w Polakach bierze się taka znieczulica, taki jad, zero współczucia czy empatii? Nie mieszkam w Polsce, więc nie wiem ile uwagi poświęca się takim wiadomościom w mediach - ja mam dostęp tylko do tych internetowych i tutaj widzę, że niewiele. Informacje o Krymie czy zaginionym malezyjskim samolocie pojawiają się codziennie i stanowią ostatnio ok. 70% wszystkich wiadomości. A te o śmierci noworodków tylko w momencie zgłoszenia ich na policję. Potem sprawa cichnie... Wiecie co, mieszkam w Turcji, która dla wielu Polaków jest synonimem państwa trzeciego świata. Sama zresztą pracowałam jako przewodnik polskich wycieczek w tym kraju, więc dobrze wiem jakie jest nasze wyobrażenie o Turcji. Służba zdrowia nie jest w tym państwie doskonała. Z racji na ciążę mam okazję ją teraz dość dobrze poznać. Sposób prowadzenia ciąży jest tu kompletnie inny od naszego polskiego. Wielokrotnie moją pierwszą reakcją przy odkryciu kolejnych różnic jest żal, że nie jestem teraz w Polsce. Że nie mogę iść do polskiego lekarza. Ale jedno mnie tu bardzo uspokaja - w tym kraju nie ma historii o śmierci noworodków w szpitalu. Jeśli takowe się pojawiają, związane są z tym, że kobieta za późno przyjeżdża do szpitala, albo rodzi gdzieś po drodze, albo w domu. Nigdy nie słyszałam, żeby lekarz odmówił zbadania pacjentki, co w rezultacie miałoby przyczynić się do śmierci dziecka. I pod tym względem cieszę się, że jestem w Turcji a nie w Polsce. Owszem, przyznaję, że ciążę wolałabym prowadzić w Polsce, ale sam poród chcę mieć w Turcji, bo tutaj czuję się bezpieczniej. Pewnie trochę panikuję, ale poród w polskim szpitalu kojarzy mi się teraz z małą loterią - czy trafi się porządny lekarz, czy cham ignorujący swoje obowiązki. Z pewnością nigdzie nie jest doskonale, ale to co dzieje się na polskich porodówkach to jakaś paranoja. Bo wydaje mi się, że Polki do chamskiego traktowania, do nieuprzejmych odpowiedzi, do często braku jakiejkolwiek pomocy po porodzie zdążyły się już przyzwyczaić. Nikogo nie dziwi sfochowana położna czy lekarz przychodzący na sam koniec porodu, a czasem dopiero po nim, albo unikanie podania znieczulenia (jakby to był jakiś luksus!). A że Polki to twarde baby - zaciskają zęby i rodzą, a potem często ledwo trzymając się na nogach po cc startują do opieki nad swoim dzieckiem, bo na pielęgniarki nie ma co liczyć. Tylko czy tędy droga? Czy to wszystko trzeba tolerować? Czy to nie prowadzi do jeszcze większego poczucia bezkarności polskiego personelu medycznego???