Święto Ofiarowania

Od trzech dni Turcja wraz z całym światem muzułmańskim świętuje swoje drugie najważniejsze święto, czyli Święto Ofiarowania. Jest to taka muzułmańska wersja Wielkanocy, tylko muzułmanie biorą sobie ją bardziej dosłownie :S Symbolika tego święta idealnie oddaje to jak islam i chrześcijaństwo są tak naprawdę do siebie podobne. Tak, tak.. przynajmniej w swoich pierwotnych założeniach. Otóż święto to upamiętnia posłuszeństwo proroka Abrahama, który lojalnie wypełniając wolę Allaha gotowy był złożyć w ofierze swojego własnego syna. Allah jednak widząc jego oddanie, pozwolił mu poświęcić baranka zamiast dziecka. Znacie skądś tą historię? :)

Nom, i muzułmanie właśnie to świętują. Tylko, że baranek na świątecznym stole niestety nie jest tutaj z masła, tylko z krwi i kości, a właściwie z mięsa... :/// Turcy, jak muzułmanie na całym świecie, składają w pierwszy dzień tego święta ofiarę w postaci kozy, barana lub krowy. Im bogatsza rodzina, tym poświęcane zwierzę jest większe. W miastach już na miesiąc przed tym świętem w specjalnie wyznaczonych miejscach powstają targi zwierząt przeznaczonych na ofiarę. A w przeddzień święta na wsiach w większości przydomowych ogródków można zobaczyć nieszczęśnika czekającego na rzeź. Coraz więcej Turków decyduje się na powierzenie zarżnięcia ofiary rzeźnikom. Wówczas nie ogląda się całego rytuału zarżnięcia, tylko o umówionej porze odbiera już oprawioną i poćwiartowaną ofiarę z rzeźni. Niestety wciąż jest też sporo tradycjonalistów, którzy albo porywają się z nożem na ofiarę sami, albo wołają rzeźnika do swoich ogródków. 

Czy muszę pisać, że to ogólnie M A S A K R A???

W wiadomościach często pokazują, jak poboczami ulicy leje się krew ofiar, jak wody Bosforu przy brzegu zmieniają kolor na czerwony, jak koty latają z jelitami i jak ludzie doznają wypadków podczas zarzynania ofiary. Albo jak krowa czy byk czując, że to ich ostatnie minuty zrywa się ze sznura i tratuje ludzi, którzy próbują ją w szaleńczym pościgu złapać.

Sam rytuał zarzynania oglądają całe rodziny, włączając w to dzieci. Podsumowując - najlepiej w pierwszy dzień święta nie wychodzić z domu i nie włączać telewizora. 

Staram się uszanować to święto, tłumacząc sobie, że taką mają tradycję i gdyby się głębiej zastanowić, zabijanie karpia lub, o zgrozo, trzymanie go w wannie przed Wigilią też nie jest bardzo humanitarne... Ale serce mi się kraja na widok ofiar czekających na rzeź. W końcu to biedna kózka, baranek czy krówka.... Nie jestem wegetarianką, ale w to święto mięso staje mi kością w gardle.

A co się robi z mięsem? Ci, którzy składają ofiarę w ogródkach, pierwszy dzień świąt spędzają na jego dzieleniu, krojeniu, siekaniu i rozdzielaniu. Porcje mięsa rozdziela się wśród tych członków rodziny, których nie stać było na złożenie swojej własnej ofiary. Dobrze też jest oddać porcję biednym. W ten sposób muzułmanie wywiązują się z jednego z najważniejszych przykazań islamu, tj. jałmużny. W międzyczasie trwają w najlepsze krótkie wizyty, które wszyscy sobie nawzajem składają. Goście przyjmowani są herbatą, cukierkiem i wodą kolońską, którą obmywa się tutaj dłonie.

W niektórych rodzinach przyrządza się mięsną ucztę, czasem świąteczne śniadanie. 

Ogólnie nie przepadam za tym świętem. Wolę święto zakończenia Ramadanu z pewnym klimatem i słodyczami. Za mięsem jakoś specjalnie nie przepadam, za podrobami w ogóle. A to główna atrakcja Święta Ofiarowania.

Teraz, gdy karmię piersią, staram się trzymać od świątecznych przysmaków z daleka. Niestety tutejsze kobiety bardzo się temu dziwią i co chwilę dostaję propozycję zjedzenia wątróbki czy smażonej koziny. 

A teraz anegdotka z wczoraj. Zostałam z Laurą w domu sama. Mała zmienia sobie chyba rytm dnia, nie jest już taką śpiącą królewną. Częściej się budzi i nie każdy sen jest tak twardy jak to było, gdy poziom bilirubiny utrzymywał się na wysokim poziomie. Za każdym razem, gdy już zasypiała, a to zwaliła nam się kupa, a to zaczęła czkawka. W końcu gdy już byłam pewna sukcesu, nagle gruchnął na całego dzwonek do drzwi. Raz, dwa, trzy... Odessałam Laurę od piersi, wywijając piruety by nie usiąść na szwach wstałam, lecę do drzwi z zamiarem opierdzielenia natręta, którym jak przypuszczałam jest rozpieszczony dzieciak kuzynów z mieszkania na przeciwko. Otwieram drzwi, a tam... babcia. "Przyniosłam ci śledzionę kozła. Zjedz sobie, to będziesz miała lepsze mleko." (!!!!!!!!).