Reisefieber

Aaaaa! Pakujemy się!!! 

Samochód sprzedany. Chlip chlip. Jutro H. oddaje go nowemu właścicielowi. Czy Wy też tak przywiązujecie się do samochodów? H. wrócił ze spotkania z klientem kompletnie przybity. Mnie też zrobiło się smutno... I chociaż wiem, że w Polsce kupimy sobie inny, może ładniejszy, to jednak czuję się jakby część nas odchodziła wraz z tym autem :-) To nim przywieźliśmy Laurę ze szpitala. Tyle fajnych chwil z nim przeżyliśmy :-(

Próbuję ogarnąć pakowanie, ale zadanie utrudnia mi nieco mały metraż mieszkania, czyt. zaczynamy zapadać się pod worami rzeczy spakowanych do zabrania przy okazji kolejnej podróży. Poza tym mam wciąż dylematy pt. "zabrać? zabrać później? oddać? wyrzucić?" i "nie mogę spakować jeszcze ręczników/pościeli/itp. bo przecież do niedzieli będziemy je używać". Łatwo nie jest, a od jutra, czyli bez auta, będzie jeszcze trudniej.

Teściowa rozpacza. Za każdym razem gdy widzi Laurę zaczyna zalewać się łzami. Dzisiaj na widok spakowanych rzeczy uderzyła w taki szloch, że cichaczem szybko napisałam H. smsa, żeby NATYCHMIAST wracał do domu. Trochę dramacik.

H. chodzi trochę z nosem na kwintę, bo jemu oczywiście do Polski nie spieszy się tak jak mnie. Poza tym to on rozstaje się z rodziną i opuszcza swoją ojczyznę. Ehhh... cieszę się z tej przeprowadzki, ale pod względem psychicznym przechodzę teraz małą sieczkę. Łatwo nie jest, oj nie.

Tylko Laura się nie przejmuje :-)