o Wielkanocy

Niełatwo jest spędzać święta za granicą. W szczególności w kraju, w którym dane święto nie istnieje. W moim rodzinnym domu każde święto to wielkie wydarzenie. Uwielbiam tą świąteczną atmosferę. Sprzątanie, dekorowanie domu, spędzanie kilku dni w kuchni. Świąteczna gorączka sięga zenitu przed Bożym Narodzeniem. Klimat tych świąt jest u nas tak magiczny, że gdy sobie o nim teraz pomyślę, ze wzruszenia aż łzy napływają mi do oczu :-) Wielkanoc też jest wyjątkowa. Dekoracje z kurczaków i pisanek są dla mnie kwintesencją wiosny. Do tego zapach świeżutkiej szynki i widok kolorowych kwiatów w ogrodzie i na tarasie, które mój tata co roku z troską dogląda. Powtarzające się co roku śmiechy podczas mniej i bardziej udanych prób wykonania baranka z masła, a potem prześciganie się w podsumowaniach do czego jest podobny :-) malowanie jajek, chociaż nasza kolekcja pisanek jest już bardzo pokaźna. Do tej czynności angażowany był również mój mąż - muzułmanin, który strasznie to polubił :-) Dekorowanie mazurka - to było zawsze moje zadanie. Przygotowywanie koszyczka z święconką i marudzenie mojej siostry, że oto znowu musi zasuwać z nią do kościoła :-) Wreszcie wieczorne winko z mamą, gdy po całym dniu spędzonym w kuchni padałyśmy ze zmęczenia. W niedzielę rano trzeba było wcześnie wstać, żeby pięknie nakryć do stołu - odświętny obrus i porcelana i oczywiście dekoracje. W międzyczasie farbowanie na szybko jajek ugotowanych na twardo tuż przed podaniem ich na stół. Tak, te jedzone na śniadanie u nas też są kolorowe :-) Do wielkanocnego stołu zasiadamy zawsze w odświętnym stroju, do czego mój mąż długo nie mógł się przyzwyczaić - jak to, w domu ma paradować w garniturze? Ano na kilka godzin ;-) Śniadanie rozpoczynało się od przemowy mojego taty i podzielenia się jajkiem. A potem próbowanie naszych smakołyków, sałatki, kurczak w sosie curry, kurczak nadziewany, szynka, biała kiełbacha, okrawanie z kolejnych części ciała maślanego baranka i herbata plus szampan do popicia :-) Po śniadaniu wszyscy wychodziliśmy do ogrodu na poszukiwanie drobnych prezentów poukrywanych przez Zajączka w krzakach. Tymi zajączkami był najczęściej mój tata i H. wymykający się troszkę wcześniej od świątecznego stołu. Prezenty zawsze były dla wszystkich od najmłodszego do najstarszego. Jako dziecko dostawałam słodycze, albo jakieś drobne zabawki. Dorośli dostawali "dorosłe" prezenty - na przykład butelkę ulubionego alkoholu. Następnie z prezentami wracaliśmy do domu, ci, którzy nie szli do kościoła, mieli już przyzwolenie na przebranie się w coś wygodniejszego :-) cały dzień spędzaliśmy rodzinnie, dojadając coś z świątecznego stołu, spacerując, popijając szampana. Obchodziliśmy też Śmingus Dyngus ;-) każdy z nas przygotowywał się w kwestii broni dużo wcześniej, choć teraz już wiemy z H. że sklepowe karabinki wodne wypadają bardzo słabo przy butelce po płynie do mycia okien :-D Przekonała się o tym również moja teściowa, gdy kiedyś podczas ich wizyty w Polsce wypadła Wielkanoc. H. starał się ich uprzedzić, że w świąteczny poniedziałek od samego rana lejemy się wodą, ale i tak dali się zaskoczyć :-) na szczęście mają poczucie humoru i przyjęli wszystko z uśmiechem na twarzy. 

W tym roku mija druga Wielkanoc, którą spędzam w Turcji. W zeszłym roku miałam dużo zapału i chciałam przygotować świąteczne śniadanie. Niestety bardzo dużo potraw wielkanocnych to dania z wieprzowiny - szynka, kiełbasa, czyli w Turcji kompletnie nieosiągalne. Wzięłam się w takim razie za sałatkę jarzynową i szybko napotkałam kolejne schody: turecka pietruszka składa się z samej natki (korzeń to same nitki, brakuje białej marchewki!), a majonez jest okropnie słodki. Sałatka ostatecznie powstała, ale nie była taka smaczna jak polska i jej większość wylądowała w koszu. Teście z racji, że do swoich świąt też nie przywiązuję większej wagi, nie posiadają nawet pełnej zastawy. Każdy talerz i widelec z innej parafii. Z takich składników nie sposób pięknie nakryć do stołu. W końcu gdy zasiedliśmy do stołu, zabrakło teścia zajętego czymś ważnym i siostry H., która nie mogła zwlec się z łóżka. 

Dlatego w tym roku powiedziałam dość. Nie robię żadnej sałatki, nikogo nie zapraszam. Dzisiaj upiekę wielkanocną babkę, żeby było coś słodkiego na ząb, a jutro rano zapraszam męża na świąteczne śniadanie do restauracji. Element świąteczny, odstąpienie od rutyny będzie, ale nic poza tym. Gdy pojawi się nasze dziecko i gdy troszkę podrośnie, rozszerzę tureckie świętowanie Wielkanocy o udekorowanie mieszkania i prezenty. No, chyba że uda nam się odwiedzić dziadków w Polsce :-)

Nie rozpaczam, nie jest źle. Bożego Narodzenia bym tutaj nie przeżyła, serce by mi pękło, ale z Wielkanocą na obczyźnie jakoś dam sobie radę. Chociaż gdy wczoraj rozmawiałam z mamą na skypie i ta musiała szybko kończyć, bo tyyyle pracy czekało na nią w kuchni zapragnęłam znaleźć się tam z nimi. Może za rok? :-)

Kochani! 

Życzę Wam spokojnych Świąt Wielkanocnych!

Dużo zdrowia, radości i spełnienia marzeń! 

Niech wiosna napełni Was nadzieją i przyniesie zmiany na lepsze.

Gdy usiądziecie do świątecznego stołu, popatrzcie na swoich najbliższych i doceńcie to, 

że są, że możecie spędzać te święta z nimi. 

Niech wszystkie kłótnie i nieporozumienia pójdą w niepamięć,

a Wy cieszcie się ciepłą, rodzinną atmosferą.