Negocjacje z doktorkiem

Sama już nie wiem co myśleć o wczorajszej wizycie u doktorka Aliego. Jak zwykle minęła piorunem. H. twierdzi, że to przez to, że moja ciąża jest kompletnie bezproblemowa. Wygląda to za każdym razem mniej więcej tak: 

1. Dzień dobry, co u was? - Ok.

2. Czy masz jakieś dolegliwości? - Nie.

3. Zajrzyjmy co słychać u dziecka.

Tu następują 2 min. USG przez powłoki brzuszne.

4. Zobacz tu główka, zmierzmy obwód.

5. Tu brzuszek, zmierzmy obwód.

6. Dziecko waży X g i mierzy X cm. O zobacz tu oczy/nos/rączka/nóżka.

7. Posłuchajmy bicia serca (10sek.)

Koniec badania USG, przechodzimy z powrotem do biurka.

8. Czy skończyły ci się jakieś leki?

9. Czy pasuje ci następna wizyta dnia X?

10. Do widzenia.

Gdyby tak mnie potraktował polski ginekolog w życiu bym już do niego nie wróciła. Ale skoro tutaj nie robi się badania ginekologicznego, czyli nie mierzy się szyjki, nie pobiera się żadnych wymazów, nie trzeba się rozbierać/ubierać to tak naprawdę... nic więcej nie pozostaje. Niby to rozumiem, aczkolwiek gdy czeka się ponad godzinę (pomiędzy nr 3 a moim 4 na wezwanie pielęgniarki weszły jeszcze panie z nr 3,5 i 3,75, potem na ekranie pojawiło się nazwisko pacjentki z nr 5, a po niej zawołano panią z nr 3,8, gdy ostatecznie H. poszedł do pielęgniarki wywołującej pacjentki z prośbą o wyjaśnienie numeracji, ta ogłosiła wszystkim obecnym, że doktorek właśnie dostał wezwanie do cesarki więc zarządzają pół godzinną przerwę), człowiek oczekuje trochę więcej zainteresowania.

Zainteresowanie doktorka Aliego objawiło się w zupełnie niespodziewanej przeze mnie postaci. Doktorek zaraz na wejściu zastrzelił mnie pytaniem "I co? Kąpałaś się w basenie?". Szczęka mi opadła, że zapamiętał, ale widać jestem chyba jedyną jego pacjentką, która nie potakuje twierdzącą na wszystkie jego zalecenia :-] Odpowiedziałam, że owszem i mam się dobrze :)

Nasze maleństwo pomału przestaje być maleństwem. Waży już 600g i mierzy ok. 25cm. Podczas badania przez cały czas fikała, ale udało się uchwycić zdjęcie buziolka. Wpatruję się w nie teraz jak oczarowana. Nie mogę uwierzyć, że to nasze dziecko, nasze dzieło :) H. stwierdził z przekonaniem, że czoło ma wypisz wymaluj jak moje :D

Pierwszy portret naszej córeczki

Gdy doktorek zabierał się już do zakończenia badania USG, zażądałam sprawdzenia szyjki. Lekko parsknął śmiechem, ale bez słowa złapał za sondę jeszcze raz. Szyjka ok. 4cm. Około.

Po USG doktorek przeszedł od razu do opisu kolejnej wizyty, przed którą mam zrobić krzywą cukrową. Uprzedził, że spędzimy w szpitalu cały dzień. Od rana wyślą mnie do apteki po drinka, potem będą kazali czekać i dwukrotnie pobiorą mi krew, a na koniec będzie wizyta u Aliego. 

Już chciał się z nami żegnać, gdy H. zaczął swoją kwestię :) Dziewczyny, kochanego mam męża, muszę to tu napisać, może przeczyta z toalety ;) Przed wyjazdem starałam się go trochę nakierunkować jakich argumentów mógłby użyć w swoich negocjacjach o poród rodzinny, ale moje wskazówki przyjmował z milczeniem. W gabinecie lekarza wyciągnął argument ciężkiego kalibru pt. "moja żona jest ciężarną w obcym dla niej kraju". Wytłumaczył, że sam poród jest dla kobiety stresującym przeżyciem i nie chce bym ja przeżywała jeszcze dodatkowy stres z jakiegokolwiek powodu. Doktorek został postawiony w trudnej dla niego sytuacji, no bo co na to mógł odpowiedzieć? :) Postanowił więc zwalić wszystko na nieporozumienie, dokładnie tak jak każdy typowy Turek by to zrobił. Zagrał więc rolę typu "o co kaman, przecież ja mówiłem, że nie możecie być razem podczas cesarki!". On przecież rozumie, że ja z innego kraju, że u nas inaczej, on nawet miał też pacjentkę Rosjankę i ona również bardzo chciała by mąż był przy porodzie! Dlatego przy naturalnym, tak, jak najbardziej H. może przy mnie być, przy cesarce nie, bo wiadomo, to operacja itd., ale jeśli uda nam się jej uniknąć to mąż może ze spokojem mi towarzyszyć podczas skurczy i gdy dziecko będzie się rodzić też.... tylko musi wyjść od czasu do czasu :D :D :D :D :D :D :D

Gdy usłyszałam tą optymistyczną puentę, w pierwszej chwili nie wiedziałam czy parsknąć śmiechem czy się rozpłakać. Postarałam się zachować spokój i całkiem opanowanym głosem odpowiedziałam, że właśnie taka wizja mnie stresuje, że H. niby może przy mnie być, ale czasem musi wyjść. Że nie chcę w ogóle o tym myśleć w czasie porodu, kiedy H. zostanie wyproszony, chcę się skupić na innych sprawach. Doktorek na to powiedział, że zamęczę męża w ten sposób. Gdy to usłyszałam, miałam ochotę pacnąć go w twarz. Że niby co ja robię??? Jeszcze bardziej dobitnie powiedziałam, że mąż może w każdym momencie wyjść z sali, być może sama go o to poproszę - nie wiem w tym momencie, będę rodzić pierwszy raz, ale chcę byśmy to my podjęli w tej sprawie decyzję. 

Doktorek na to odpowiedział, że sala porodowa jest o małej powierzchni i gdy lekarze się wokół mnie zgromadzą nie będzie miejsca dla H. dlatego w momencie badań lepiej gdyby wyszedł. I że skoro to negocjacje to ja też muszę trochę ustąpić. I żebyśmy mu uwierzyli, że sale nie są tak naprawdę dostosowane do porodów rodzinnych to mamy sobie zejść piętro niżej do pani Gamze (pamiętna pani pilates) i poprosić o pokazanie. Ale że mogę być spokojna, bo za każdym razem gdy poproszę o zawołanie H. to będzie mógł wejść. 

Czyli w skrócie - kogel-mogel. Może, ale trochę nie może.

Moją konsternację było z pewnością po mnie widać, bo doktorek spojrzał na mnie i stwierdził "Jej się i tak nie podoba to co mówię". H. szybko dobił targu z doktorkiem, że się dogadamy i w ten sposób rozmowa się skończyła.

Po wyjściu z gabinetu poszliśmy do pani pilates, która była tym razem słodko-pierdząca, normalnie do rany przyłóż. Pokazała nam pokój, w którym oczekuje się na rozwarcie. Pokój jest NAPRAWDĘ spory, ma osobną łazienkę, wokół łóżka żadnej ciasnoty z pewnością nie ma, a oprócz tego jest też wydzielona odrębna część (jakby pół osobnego pokoju) z fotelami i kanapą dla odwiedzających i chyba taty do spania, bo z tego co wyczytałam jedna osoba może zostać przy pacjentce na noc. Więc w razie nagłego tłumu wokół mnie, H. mógłby ze spokojem tam poczekać. Wypytałam o możliwość brania prysznica na tym pierwszym etapie, pani pilates do tej pory się z tym nie spotkała (o losie!), zrozumiała nawet błędnie, że pytam o poród w wodzie, ale stwierdziła, że raczej nie będzie z tym problemu. Na pytanie o wszystkie akcesoria porodowe typu piłka, taboret i inne wynalazki, wspomniała coś o piłce, ale szybko zmieniła temat pytając czy ćwiczę. Ja na to, że nie ćwiczę, bo nie wiem jakie ćwiczenia mogę wykonywać, a boję się sama eksperymentować. Od razu poleciała do swojego gabinetu po rozpiskę ćwiczeń dla mnie. Bóg zapłać.

Sali porodowej nam nie pokazano. Ogólnie jestem troszkę spokojniejsza, bo skoro doktorek powiedział, że H. będzie mógł być przy mnie w chwili, w której urodzi się dziecko, to znaczy chyba, że na nią też będzie mógł wejść. H. z kolei mnie uspokaja, że skoro doktorek przyjdzie do mnie na samą końcówkę, to nikt nie będzie w stanie go z sali wyprosić, a prawdopodobnie w ogóle zapomną o jego obecności. A jeśli już, to wyjdzie na 5-10min. i wróci. 

Rany, zmęczona już jestem rozmyślaniem jak to będzie. Taki 100%-owy komfort psychiczny chyba nie będzie mi dany, ale myślę (tj. mam nadzieję), że jeśli wyraźnie powiem "Proszę zawołać mojego męża", to chyba mi nie odmówią. ...A jeśli się ważą, to odmienię turecką 'kurwę' przez wszystkie przypadki!!!!