Czasem słońce, czasem deszcz

Mój humor w tej ciąży zmienia się jak w kalejdoskopie. Jeszcze kilka dni temu tryskałam energią i dobrym humorem, że oto moją ciążę można uznać za donoszoną, a dzisiaj targa mną mnóstwo wątpliwości, pytań, niepewnych. 

Ale od początku.

W ostatni dzień 38 tygodnia, który przypadał w niedzielę, zabrałam się aktywnie za przekonywanie Laury do wyjścia na tą stronę brzucha. Dzięki tej mobilizacji wszystkie okna w mieszkaniu błyszczą, firany pachną świeżością, a H. jest (chyba ;)) zaspokojony. Po tym wszystkim poszłam grzecznie spać czekając na rozwój akcji. O naiwności moja! Niestety nic takiego nie nastąpiło. Następnego dnia też nie. W poniedziałek pojechaliśmy na wizytę do doktorka. Najpierw zostaliśmy wysłani do radiologa, który dokładnie obmierzył nasze dziecię, sprawdził rozwój jej żył i stan łożyska. Stwierdził, że wszystko jest w idealnym porządku, a małej jest u mnie wygodnie i raczej nie szykuje się do rychłego wyjścia. Z rozbawieniem też zapowiedział, że na pewno przekroczy wagę 3600. 

Dalej przeszliśmy na test niestresowy, który robią tu po prostu zamiast KTG. Niestety maszynka żadnych skurczy nie odnotowała. 

Do doktorka znowu przyszło nam chwilę poczekać. Na USG ocenił wagę Laury na 3200g, a długość mojej szyjki.... na bliżej nieokreślone 2,5. Nieokreślone, bo Laura zasłaniała główką jej drugi koniec więc pomiar jest niedokładny. A te 2,5cm to było to, co pozostawało widoczne. Czyli na bliski poród się nie zanosi. 

Tymczasem doktorek w najbliższy piątek kończy swoją pracę w naszym szpitalu. Po tym, w następnym tygodniu będzie się starał o uzyskanie pozwolenia na otworzenie prywatnego gabinetu. Jeżeli mój poród nastąpiłby zanim uzyska pozwolenie, przyjedzie do naszego szpitala na starych zasadach, czyli niby nic się nie zmienia. Jedynie na wizyty do niego mielibyśmy jakieś 20km dalej. Jeżeli jednak pozwolenie uzyska, wciąż będzie mógł przyjechać do mojego porodu, ale jako lekarz z zewnątrz, a w związku z tym szpital obciąży nas wyższą opłatą za poród. Wyższą o jakiś 1000zł. Na koniec doktorek zakończył z uśmiechem, że może nas to w ogóle nie będzie dotyczyło - może urodzę do piątku.

Nom, z tak długą szyjką.

Nie muszę chyba pisać, że niezbyt ucieszyłam się na tą nowinę. Nie, żebyśmy tej kasy nie mieli, ale to znowu nieplanowany wydatek, a na chwilę obecną jesteśmy trochę na etapie zamrożenia zawodowego. To znaczy czekamy na narodziny dziecka i tak naprawdę na koniec roku by H. mógł zacząć rozglądać się za jakimiś propozycjami. Jedziemy na moich tłumaczeniach, ale z narodzinami Laury raczej nie będę mogła ich tyle przyjmować. 

Poza tym czuję się trochę oszukana. Przez całą ciążę jeździliśmy do tego szpitala, do jednego lekarza, który zostawia nas w kulminacyjnym momencie. I naraża na taki dodatkowy wydatek. 

Nie wiem zupełnie co robić. Z jednej strony myślę sobie, że nawet jeśli zafundujemy sobie Aliego, ten weźmie czynny udział w porodzie tak naprawdę na sam jego koniec. W sumie nie robi mi dużej różnicy czy dziecko wyciągnie ze mnie on czy inny lekarz. Z drugiej strony jednak gdybyśmy przeszli do innego lekarza, trzeba by wszystko uzgadniać z nim od nowa - przede wszystkim myślę tutaj o kwestii obecności H. przy porodzie. Nie wiadomo, czy ten nowy lekarz by się zgodził, a z Alim niby wszystko mamy zaklepane. 

Wszystkie te rozterki spowodowały, że wpadłam w jednego wielkiego doła. Wczorajszy dzień zaliczam do płaczliwo-krzykliwych. 

H. twierdzi, że powinniśmy trzymać się Aliego, bo to za co warto jest zapłacić te dodatkowe 1000zł to nasz komfort psychiczny, że nikt H. z porodówki nie wywali. 

Hmm... insallah, bo ja takiej pewności nie mam. Pamiętacie pewnie, jak nas zawsze zwodzili z odpowiedzią na to pytanie. 

Wszystko jest niewiadome. Najlepiej byłoby gdybym urodziła do piątku, ale mamy już środę i na razie się nie zanosi. To znaczy czuję się niezbyt dobrze. Brzuch napina mi się co pewien czas, ale ból kręgosłupa jest ciągły. Już sama nie wiem czy to skurcze czy nie. Ale nawet jeśli, to jakieś takie słabe. Poza tym z tak długą szyjką chyba nie mam na co liczyć.

Jestem zła, bo normalnie mam jeszcze 1,5 tygodnia do terminu, a już teraz stresuję się, że dziecko nie chce wyjść. 

W dodatku wszyscy mi się pytają kiedy rodzę. Mam ochotę eksplodować, gdy słyszę to głupie pytanie. Skąd ja, do kurwy nędzy, mam to wiedzieć???????????????????????????????????????????? Wiem, że ludzie nie mają nic złego na myśli, ale mogliby wykazać się większą delikatnością  i pomyśleć trochę zanim bezmyślnie pokłapią paszczą. Rozumiem jeszcze, że w Turcji większość kobiet decyduje się na cesarkę na życzenie i pewnie stąd te pytania. Ale wiele osób zadaje je uprzednio dowiadując się, że czekamy na poród siłami natury. 

Z tych nudów włóczę się po mieszkaniu, otwieram szafkę Laury, przeglądam ubranka. Sprawdzam po raz enty zawartość szpitalnej walizki. Wczoraj zrobiłam sobie dzień spa. Włosy pofarbowane, brwi zrobione, paznokcie też. 

Co robić by to wszystko przyspieszyć? Da się?

Z końcówki 37 tc