Home Alone dzień 2

Oj, dzisiaj było trudniej. Noc minęła nam co prawda cudownie, bo Laura była dla mamy łaskawa i nie wisiała godzinami na cycku. Mogłam więc przespać się na plecach - normalnie wypas! 

Do południa było całkiem ok, poszłyśmy sobie na króciutki spacer wykorzystując moment, gdy wreszcie przestało padać. Około 13 zaczął się jednak kryzys i to podwójny - Laury i mój. Laura ewidentnie była śpiąca, ale gdy tylko zaczynałam kołysanie ta wpadała w dziki ryk. Mnie z kolei przybił trochę telefon od H., który właśnie skończył rozmowę w sprawie pracy... Naprawdę nie rozumiem jak ludzie mogą być tak niepoważni... Wydawałoby się, że porządna, międzynarodowa firma, a działa tak nieprofesjonalnie. W skrócie - na spotkaniu okazało się, że szukają kogoś na znacznie niższe stanowisko, na które H. normalnie wcale by nie aplikował. Jakieś wielkie nieporozumienie. Oczywiście wiąże się to też z niższą pensją. No do bani. Nie tylko zmarnowali czas H., ale też narazili nas na wydatki - przelot do Stambułu, taksówki itp. Szlag może człowieka trafić. 

Po takiej wiadomości zrobiło mi się mega przykro choć starałam się pocieszyć H. i brzmieć optymistycznie. No trudno, musimy szukać dalej. Niby robiłam wszystko by się zbytnio nie nakręcać, no ale niestety chyba mi nie wyszło :-/

Potem jakoś się pozbierałam, Laurze wrócił dobry humor, który trwał do... 21 :-] dosłownie przed momentem odniosłam Ją do łóżeczka. Od ciągłego kołysania nogi mi odpadają. O kręgosłupie nie wspomnę. Obawiałam się, że za chwilę zasnę szybciej od Niej. Dobrze, że jest już wieczór i że ten dzień się kończy. Padam ze zmęczenia.

w takim humorze budzimy się niemal codziennie :-)

Paluszki w dalszym ciągu są przepyszne. Garderoba często też.

Muszę tu też skrobnąć coś o Tuli, bo coraz bardziej się do niej przekonujemy.

Mój Orzeszek :-*