Śpij kochanie...

Dziewczyny, jakie macie metody na usypianie niemowlaka??? 

Jeszcze w ciąży wyobrażałam sobie, że taką kilkumiesięczną Laurę będę czule bujać w ramionach, śpiewać Jej do uszka kołysanki i Mała padnie przy cycku, a potem da się elegancko odłożyć do łóżeczka. W drugiej wersji Laura miała usypiać w łóżeczku (o naiwności!), ale teraz już wiem, że naoglądałam się chyba zbyt dużo filmów familijnych i kolorowych magazynów dla mam... Jeszcze żeby było śmiesznie, przyznam się tutaj, że Laura miała przesypiać całe noce w swoim łóżeczku, a na hasło spania w naszym łóżku uśmiechałam się do rozmówcy z politowaniem... 

Nom, to powiedzmy, że życie mocno zweryfikowało moje wyobrażenia. Ale po kolei. 

Od samego początku starałam się wprowadzić jakieś rytuały związane z usypianiem. Oczywiście o rytuałach można było zacząć mówić  dopiero od kiedy Laura skończyła 2 i pół miesiąca i przestała wyć jak potępieniec w kąpieli, bo wcześniej to całe dnie z Nią były ostrą jazdą bez trzymanki. Potem dało się Ją jakoś przetrzymać bez spania, zabawić przed kąpielą, potem kąpiel, cycek i spanko.

Ten rytuał utrzymujemy do dziś. Co jakiś czas zmienia się natomiast metoda usypiania.

Najlepiej szło nam na początku :D Kilkudniowa Laura spała non-stop i było Jej zupełnie bez różnicy gdzie, u kogo, w jakiej pozycji i otoczeniu. Można było Ją całować, przenosić, poprawiać, oglądać przy Niej normalnie telewizję, rozmawiać głośnym głosem, ba, nawet gilgotać Ją po stópkach, potrząsać rączki, a i tak się nie wybudziła. Jak żałuję, że w całej tej pogoni za bilirubiną nie zdążyliśmy się tym czasem porządnie nacieszyć!

Potem zaczęły się kolki i tym samym nadszedł istny armagedon. Nie działało nic - ani rączki, ani cycek, ani głaskanie. No, jeszcze najskuteczniejsze było noszenie, ale z naszego Orzeszka zaczął się już wtedy robić mały klopsik i coraz trudniej było nam wytrzymać taki maraton z obciążeniem. Gdy nasze plecy zostały już kompletnie zmasakrowane, zaczęliśmy się rozglądać za innymi metodami. No i jedna wydawała się oczywista. Bujanie na nogach. H. od razu ją zaproponował, bo to w Turcji tak popularna metoda usypiania, że można by nazwać ją bez zastanowienia narodową :-] Na czym polega? Ano, wyciąga się nogi przed siebie, kładzie poduchę, na to dzieciaczka i jazda prawo-lewo. 

H. w zaprzęgu

Będąc jeszcze w ciąży zarzekałam się, że nie będziemy w ten sposób bujać Małej. Widziałam wielokrotnie jak to Turcy robią i nigdy mi się nie podobało, że dzieciom główka lata w jedną i drugą stronę, poza tym Turcy oglądają w tym czasie najczęściej telewizję, czyli nie ma mowy o jakimś wyciszeniu czy dobrej atmosferze. Słyszałam nawet, że niektórzy nie chcac wylaczyc światła, zakrywają dziecku twarz jakąś szmatą. No dramat. 

Ale gdy Laura męczona kolkami wyła w niebogłosy i naprawdę nic na Nią nie działało, a gdy tylko kładłam Ją sobie na rękach, wiecie, tak jak nosi się niemowlaczki, ta od razu dostawała spazmów, przyznam, że byłam gotowa spróbować wszystkiego. Tak więc, gdy H. zaproponował bujanko na nogach przystałam bez większego zastanowienia. No i bardzo dobrze, bo to wtedy uratowało nam życie. Laura zaczęła zasypiać w ten sposób. Kładziemy Ją dodatkowo na rozwiązanym rożku, bo dzięki niemu łatwo Ją potem przenieść do łóżeczka (w założeniu, hue hue) sposobem na bociana ;-)

Tak też usypiamy Ją do dziś. Oczywiście nie walimy dzieckiem w prawo i w lewo, tylko delikatnie Ją bujamy. Światło zgaszone, buzia odkryta, telewizor włączony, ale mocno wyciszony. Najczęściej Laura sama się wycisza, znajduje sobie jakiś punkt, w który zaczyna się wpatrywać i po chwili takiej hipnozy zasypia. Czasem trzeba Jej jednak przytrzymać rączki, bo ma problem z uspokojeniem się. Gdy było ciężko, dodawaliśmy jeszcze do tego white noise i Laura dość szybko odlatywała w objęcia Morfeusza. Metoda spodobała mi się jeszcze z jednego powodu - mama ma gimnastykę, a co!

Jest tylko jedno ale.

Laura w ciągu dnia nie pozwala się odnieść do łóżeczka. Budzi się po kilkunastu minutach. Wiem, że powinniśmy mimo to odkładać Ją za każdym razem, bo zalegając na naszych nogach niczego się nie nauczy. Ale bujanie Jej jest dość sporym wysiłkiem (umówmy się - takim małym Orzeszkiem to Ona już nie jest), więc po takiej sesyjce ledwo czujemy kończyny. Wolimy więc by wyspała się już na naszych nogach i potem obudziła się w lepszym humorze. Poza tym, gdyby zaczęła się wiercić, można Ją jeszcze szybko "dobujać". W łóżeczku rzecz jasna takiej możliwości już nie ma. Czasem też wykorzystuję samolubnie (w myśl zasady "tonący brzytwy się chwyta) ten moment na załatwienie paru "dorosłych" spraw, jak na przykład zapłacenie rachunków, wykonanie tłumaczenia... ;-) No i tym sposobem strzelamy sobie w kolano.

Próbowaliśmy też usypiania w wózku. U nas w mieszkaniu nie mamy co prawda takiej możliwości ze względu na małą powierzchnię (wózek i tak stacjonuje cały czas w bagażniku samochodu - nie miałabym siły dźwigać go na drugie piętro...), ale będąc w grudniu u dziadków spróbowaliśmy i tą metodę. Niestety doooopa. Co prawda usypia w nim dość chętnie. Ale trzeba wozić, inaczej efekt jest taki sam jak po odłożeniu do łóżeczka :-] Maniaczka ruchu nam się trafiła.

Kilka dni temu zawzięłam się jednak i o tej pory niemal zawsze odkładam Ją do łóżeczka. I tak śpi - raz 10 minut, potem 15... Potem robimy przerwę około godzinki i znowu rundka z bujankiem. Trochę nam się rozpieprza plan dnia, ale coś za coś. Boję się, że za chwilę H. pójdzie do pracy, a ja zostanę udupiona z Laurą do tego stopnia, że zupełnie nic nie będę mogła w domu zrobić. No, chyba że włączę Jej bajeczkę ;-)

Choć być może nasz problem rozwiąże sama... Laura. Otóż od kilku dni bojkotuje nasze wieczorne bujanko. W ciągu dnia elegancko zasypia i po kilku bujnięciach zaczyna mrużyć oczy. A wieczorem, gdy chcemy już odłożyć Ją na nocne spanko, gdy tylko poczuje ruch prawo-lewo dostaje dzikich spazmów. Usypianie trwa często z dwie godziny, nogi nam odpadają, gardło sobie zdzieramy (szumy i kołysanki w użyciu), a głowa pęka od Jej wrzasku. Trzeba Ją niestety porządnie bujnąć by się przestała chociaż prężyć. Wtedy odnajduje sobie punkt, w który się wpatruje i po chwili zasypia.

Dziewczyny, jak usypiacie swoje dzieci? Kiedy zaczęły one usypiać bez większego wysiłku z Waszej strony, tj. bujania, kołysania, itp.? Bo ja za chwilę naprawdę nie dam rady leżeć ponad godzinę pod takim klopsem i to w dodatku po bujaniu.