Bomba bomba bomba!

Jedziemy z wiadomością bombą. 

Kazałam Wam czekać tak długo, że mogę sobie chyba podarować słowa wstępu. Wiadomość bomba wciąż wywołuje u mnie dreszczyk emocji, ale ta pierwsza euforia już minęła, bo to już miesiąc od kiedy podjęliśmy decyzję...

Nie jestem w ciąży.

Tak, wiem, że większość z Was pewnie to obstawiała. Na niektórych zdjęciach mogłam się Wam wydać podejrzanie wzdęta, ale zapewniam (!), że to tylko bezwiedne wypinanie brzucha by podtrzymać ważącą już niemało Laurencję :] 

Wiadomość bomba jest inna. 

Wiadomością bombą jest to... że... :)

wyprowadzamy się z Krakowa :)))

Rany, gdy to piszę, wciąż trochę niedowierzam, ale to już fakt, zupełnie pewny, że za miesiąc pakujemy walizki. Znowu. Ffhfbhefbhjwfbw.... Właśnie przez to decyzja o przeprowadzce była dla nas tak trudna. No przecież dopiero co tu się przeprowadziliśmy, dopiero co urządziliśmy kolejne gniazdko. Przyszła jednak dla H. fajna propozycja i żal było ją przepuścić...

Od 1 grudnia będziemy więc urzędować we Wrocławiu :) Kto z tamtych okolic palec pod budkę!

Przetrzymałam Was z tą wiadomością tak dlugo, bo nie chciałam ogłosić jej zanim H. poinformuje swojego obecnego pracodawcę o odejściu z pracy. Poza tym proces podejmowania decyzji i rozważania wszelkich scenariuszy trwał okropnie długo.

Z jednej strony cieszę się na tą przeprowadzkę. Kraków jest niezaprzeczalnie pięknym miastem, ale nie mogę nie przyznać, że jakoś nie potrafiłam się tutaj poczuć jak u siebie. Czuję się tu wciąż trochę jak turystka, myślę, że H. podobnie choć on zawarł tu kilka fajnych znajomości, znalazł nawet kilku nadających na podobnych falach Turków. We Wrocławiu znowu zostani rzucony na towarzyski nowy grunt. Ja natomiast mam tam jedną przyjaciółkę, jeszcze z czasów studenckich i cieszę się ogromnie, że będzie się z kim spotkać na kawę. Poza tym do Poznania bliżej ;-) 

Z drugiej strony przyznam Wam się szczerze, że gdy pomyślę o kolejnym pakowaniu walizek to wszystko przewala mi się w żołądku. Gdy tylko rozejrzę się po mieszkaniu zaczynam główkować jak wszystko popakuję... Oczywiście znowu przybyło nam rzeczy, w miedzyczasie przywieźliśmy też część naszego dobytku z Turcji, suma sumarum jest tego dużo więcej niż gdy wprowadzaliśmy się do Krakowa. Bez wynajęcia firmy transportowej raczej się nie obędzie. Będziemy musieli ponownie poprosić moich rodziców o pomoc, by chociaż jeden z nich tu przyjechał i pomógł mi z ogarnięciem Laurencji, abym mogła nas spakować. Logistycznie jest to naprawdę spore wyzwanie.

Nie pytajcie mnie ile razy jeszcze się przeprowadzimy, bo sama się z nas podśmiewuję. Takie z nas powsinogi, no ale lajf. Zobaczymy, gdzie nas jeszcze los zaprowadzi.

Patataj patataj pojedziemy w siną dal!