Babciowe i dziadkowe wspominki

Ku pamięci trzeba zapisać jak babcie z dziadkami zareagowali na wiadomość roku :-)
Uprzedzam, że będzie słodko cukierkowo, kto takich klimatów nie lubi, niech nie czyta :-)

Ci, którzy mnie czytają wiedzą, że od dawna ledwo dawaliśmy radę z trzymaniem tego njuwsa w tajemnicy. Kiedy nadeszła więc godzina zero nasze podekscytowanie sięgnęło zenitu. Szczęśliwie się złożyło, że w dzień naszej wizyty u lekarza zostaliśmy zaproszeni przez teściową na kolację. Uzgodniliśmy, że każde przejmie honory przemowy ze swoimi własnymi rodzicami, tak więc pierwsza kolejka przypadła na H. Teściowa akurat nalewała zupę gdy H. zaczął temat. Spodziewałam się wybuchu euforii więc z trwogą w oczach obserwowałam talerz pełen gorącej zupy w ręce teściowej :-) Na szczęście odstawiła go na stół gdy H. powiedział "Byliśmy dzisiaj w szpitalu". Po słowach "Kasia jest w ciąży" teść krzyknął głośne "hurra", a teściowa przeżyła spazmy radości krzycząc jak oszalała "niemożliwe!" (nie wiem co miała na myśli ;-)). Cały wieczór minął oczywiście na rozmowach ciążowych, a na następny dzień uświadomiona została cała rodzina, więc gdy tylko wyszłam z mieszkania i co kilka kroków ktoś składał mi gratulacje doceniłam skuteczność tutejszej poczty pantoflowej. 

Teście niesamowicie przejęli się rolą i gdy tylko usłyszeli, że obecnie wszystko mi śmierdzi i nie jestem w stanie otworzyć lodówki, teściowa szybko zaproponowała, że obiadokolacje będziemy jadać u nich. Nie chodzimy do nich codziennie, ale przyznam, że świadomość iż nie  muszę gotować jest dla mnie teraz mega wygodna. Pod tym względem naprawdę cieszę się, że nie mieszkamy w Stambule. Teściowa podsuwa mi oczywiście najlepsze kąski, a wczoraj by zapewnić mi porcję omegi 3 podała nawet ryby, których ja ze względu na ich zapach obecnie nie byłabym w stanie nawet kupić. Fajnie więc, że mam ich pod ręką, chociaż rady teściowej zamierzam dzielić przez więcej niż trzy, bo trochę zmartwiły mnie jej opowieści z kolacji, podczas której ogłosiliśmy nowinę. Wzięło ją na wspominki i tak usłyszałam, że gdy była w 4 m-cu ciąży jej córka kopała sondę usg i uciekała na drugą stronę brzucha, a pokazujący się natychmiast wynik testu ciążowego świadczy o tym, że dziecko jest płci męskiej, a wynik, który pokazuje się później lub jest niewyraźny wskazuje na dziewczynkę. Szczerze powiedziawszy wszystko mi opadło, gdy usłyszałam te historie i aż wierzyć mi się nie chciało, że ta oto kobita urodziła dwójkę dzieci. Zwalam to jednak na ogłupienie wywołane euforią po usłyszeniu radosnej nowiny. Tak sobie mówię.

Co do moich rodziców to miałam większe obawy. Moi rodzice, pomimo wieku bardziej zaawansowanego niż teściów, czują się i wyglądają bardzo młodo. Moja mama wielokrotnie powtarzała, że ona jeszcze nie czuje się babcią. No cóż, ale ja już poczułam się mamą :-] Przez to wszystko do końca nie wiedziałam jaka będzie ich reakcja. Kiedy  już udało mi się przywołać męża i do nich zadzwonić, okazało się, że wizytuje u nich akurat moja babcia, ale już wyszli z domu i idą ją odprowadzić. Oczywiście zarządziłam natychmiastowy powrót do domu przed ekran komputera :-) Tata słysząc mój upór nie oponował, ale też jak przyznał później zorientował się w czym rzecz. Mając całą familię na skypie, dumnie obwieściłam, że w tym oto roku pańskim nam się ona powiększy. Tata z siostrą zaniemówili, babcia pisknęła z radości, a mama złapała się za głowę :-) Każdy cieszył się na swój sposób. Mama w końcu się popłakała ze wzruszenia i przyznała, że nie dociera to jeszcze do niej i że potrzebuje trochę czasu :-) Stwierdziłam, że nie będę naciskać i tak dałam jej dwa dni na przetrawienie wiadomości. Dzisiaj rozmawiałyśmy prawie 3h, podczas których mama przyznała się, że już przejrzała strony internetowe z wózkami :-D 

Jest więc radość, radość i jeszcze raz radość. Fajnie jest być w ciąży :-)