Idzie baba do lekarza, a tam...

Wczoraj przypadała jedna z tych pamiętynych dat pod tytułem "pierwsze ...". Otóż wczoraj byliśmy na pierwszej wizycie u lekarza, do której to z nerwów odliczałam dni. Po powrocie jednak miałam tak mieszane uczucia, że musiałam sobie dać chwilkę, żeby wszystko w głowie poukładać. Dzisiaj stwierdzam, że to niewiele pomogło :-)

Na wizytę umówiliśmy się w szpitalu prywatnym i przypadkowo do "najlepszego" ginekologa w okolicy. Jeszcze przed wizytą porządnie wygooglowałam doktorka Aliego i przyznam, że miło było poczytać opinie kobiet opisujących jaki jest kompetentny, sympatyczny, dokładny, itd. itd. Szłam więc przekonana, że idę do fachowca. Po przyjeździe do szpitala trochę rozczarowałam się jego wyglądem. Lata swojej świetności ma już staruszek za sobą. W toalecie dopatrzyłam się nawet pajęczyny, nosz kurde, w szpitalu!!! Patrząc na ceny wizyt i zabiegów, mogliby trochę zainwestować w mały remont. Swoja drogą chyba podzielę się z nimi tymi spostrzeżeniami korzystając z opcji Uwagi&Skargi :-)

Ale do brzegu. Przed gabinetem doktorka kolejka, że ho ho. Bardzo wygodny system rejestracji internetowej (standart w Turcji, może kiedyś doczekamy sie go w Polandii) okazał się tu jednak jakąś kompletną pomyłką, bo i tak trzeba było przyczaić panią od biureczka (a nie było to łatwe, oj nie) żeby potwierdzić swoją rejestrację, zapłacić (jeszcze przed wizytą!) i otrzymać jakąś taką śmieszną naklejkę z kodem kreskowym i swoim nazwiskiem. Z tym należało się udać do gabinetu, ale od razu. Stanęliśmy więc twarzą w twarz z pierwszym dylematem: wbijać do gabinetu, w którym jest już inna pacjentka czy nie wbijać? Zapewniam, że stopień naszego dyskomfortu był równie wysoki co tej badanej ;-) Zapukaliśmy raz, drugi raz i odważyliśmy się uchylić drzwi na 3cm, gdy do drzwi dopadła jednym susem pielęgniarka machając ręką, żeby nie wchodzić i szybko odebrała od nas naklejkę z kodem. Masakra.

Potem przyszedł czas na czekanie - standardowo godzinka. Podczas tego czekania zdążyłam już przez okno obczaić, że gabinet musi być naprawdę niewielki, a niektóre baby (rodziny) wchodziły do niego w czwórkę! Gdy dane nam było przekroczyć próg gabinetu zobaczyłam: biurko, za którym siedział doktorek, obok niego pielęgniarka. Druga pielęgniarka to ta od wpuszczania i przyjmowania naklejek. Doktorek szybko do rzeczy z czym przychodzimy. My, że chyba z ciążą :-D Po tym nastąpił wywiad, o którym tyyyle się naczytałam w polskim internecie. Że to niby najdłuższa w moim życiu wizyta u ginekologa będzie, bo tyle będzie miał pytań. A tymczasem padły następujące: 

1. kiedy miałaś ostatnią miesiączkę

2. czy byłaś wcześniej w ciąży

3. czy poroniłaś

4. czy zażywasz jakieś leki

Wsjo. Dalej z uśmiechem, ale i lekko wyczuwalną ironią powiedział "no to sprawdźmy czy naprawdę jesteś w ciąży". Pielęgniarka zaprowadziła mnie za parawanik, a tam w jeden kąt wciśnięta kozetka, w drugi koziołek. Chwytam się śmiało za spódnicę z zamiarem ściągnięcia, a tu moją rękę chwyta żelazny ucisk pielęgniarki, żeby nie ściągać. Tu byłam nieźle konfjuźnięta, no bo że jak niby? Przez rajstopy???? A ona mi mówi, że nie, że na kozetkę mam się położyć :-) Posmarowała mnie na bogato żelem do usg i obwieściła doktorkowi "Gotowa!". Zza parawanu słyszałam jak doktorek instruuje męża, jakie badania należy zrobić i gdzie. Doktorek ledwo przyłożył sondę do mojego brzucha i mówi: "tak, gratuluję, tak, gratuluję" :-D

Na usg pokazał nam naszego bąbelka, który przyczepił się podobno w bardzo dobrym miejscu i ogólnie wszystko jest ok. Powiedział, że bicia serca nie da nam posłuchać, bo detektory wysyłają do płodu fale dźwiękowe, a ich wpływ na dziecko nie jest jeszcze zbadany, więc on woli nie ryzykować. Powiedział, że takie badanie zrobi mi po 3 m-cu, a na razie pokazał nam puls serca na ekranie usg. Faktycznie był on widoczny dokładnie tak jak nieopisana błogość na twarzy mojego męża :-) Po tym badaniu doktorek wrócił od razu za biurko więc na koziołek tylko rzuciłam tęsknie okiem. Dalej udzielił nam dość sporo informacji o tym co robić, czego nie, co jeść (w skrócie mogę jeść wszystko oprócz surowego mięsa i ryb). Nie widzi też przeciwwskazań, żebym jadła wiejskie sery i jogurty z niepasteryzowanego mleka - w Turcji jest tego cała masa i, cholerka, są przepyszne. Dalej opisał jakie badanie będę miała robione w każdym miesiącu ciąży, wyznaczył termin porodu na 5 października i powiedział coś, co bardzo mi się spodobało - nie ma w zwyczaju przetrzymywać ciężarnej dłużej niż do tygodnia po terminie, czyli do 12 października nasz bąbel powinien się urodzić. Starałam się go słuchać bardzo uważnie, ale doktorek mówił bardzo szybko (następnym razem poproszę go by zwolnił) i jeszcze piguły obok niego bezczelnie gadały. Doktorek poradził by możliwie jak najwięcej badań wykonać  w państwowych ośrodkach zdrowia, bo łączny ich koszt w tym szpitalu wyniósłby ok. 1000zł. Resztę wykonamy na miejscu. Termin kolejnej wizyty wyznaczył na 10 marca, czyli za niecałe 3 tygodnie. Wspomniał też coś, że wizyty odbywają się normalnie co 2 tygodnie, ale wydało mi się to jakoś nienaturalnie często, czy się mylę? 

A, i trochę mnie zdziwił obliczeniem tygodnia ciąży. Jeszcze przed wizytą sprawdzałam sobie w szeroko dostępnych w internecie kalkulatorach ciąży i wszędzie przy wpisie daty ostatniej miesiaczki jako 28 grudzień wychodzi mi data porodu 4/5 październik i tydzień ciąży 8. Doktorek natomiast wpisał mi w dokumenty tydzień 6 i 5 dni. Rozumiem, że ukończony 6. tydzień i 5. dzień, czyli de facto 7. tydzień, ale to i tak się nie zgadza z moimi obliczeniami. Dzisiaj policzyłam te 6 tygodni i 5 dni od wczorajszej daty do tyłu i wyszedł mi 2 styczeń jako data początkowa. Nie wiem czym się on kieruje, końcem miesiączki? Ale nawet nie zapytał mnie ile moje miesiączki trwają.

I w tym momencie proszę doświadczone mamy o ocenę tej wizyty, bo ja wciąż mam tylko mętlik w głowie. Doktorek wydaje się faktycznie kompetentny i sprawia wrażenie, że wie co robi, ale ten jego wywiad dot. mnie i moich cyklów to był pożal się Boże, no i nie zbadał mnie na koziołku. Nie żebym chciała się pochwalić starannie wykonaną fryzurką, ale kurde, może chociaż jakaś cytologia, helloooł? Wizyta trwała jakieś 15-20 minut, po czym zostałam wysłana na pomiar ciśnienia i wagi. Przed wizytą zastanawiałam się jak będą mnie ważyć - w ubraniu czy bez :-) wiem, że może głupia jestem, ale w końcu samo ubranie potrafi ważyć ponad kilogram i przecież nie będę też za każdym razem przychodzić do lekarza w tym samym. Ja sama w domu ważę się na golasa, ale moja waga chyba nie należy do najdokładniejszych. Tutaj kazali mi wleźć na wagę poza gabinetem, czyli oczywiście w ubraniu. A gdybym miała na sobie dżinsy???? Jak taki wynik może być wiarygodny? :-) Czy tak to się robi?

Na koniec zostałam wysłana do dietetyczki, która powiedziała mi wszystko to, co już wiem, ale jak zauważył mój mąż, czego inne wiejskie baby na pewno nie wiedzą :-) Pani dietetyczka potwierdziła wersję, że sery i jogurty z niepasteryzowanego mleka mogę spożywać, choć faktycznie się tego nie zaleca z powodu wątpliwej higieny produkcji (???). 

Po tej wizycie ogłosiliśmy nowinę tureckiej części rodziny, ale o tym napiszę już jutro, żeby nie przynudzać ;-)

Nie wiem sama co myśleć, o tym wszystkim. Najśmieszniejsze jest to, że mimo tych wszystkich niedociągnięć, doktorek wzbudza moje zaufanie. Proszę o Wasze opinie co zrobić z takim fantem :-)

Na koniec pierwsze zdjęcie naszego bąbelka :-)

Edit: Właśnie skonsultowałam sposób przeprowadzania badania ginekologicznego z pewną ciężarną Polką mieszkającą w Turcji. Dziewczyna jest w 6 miesiącu ciąży i jak dotąd robią jej tylko usg, a była w dwóch różnych szpitalach. Załamka. Toż to metody jak w Chinach ://///